𝗦𝘂𝗿𝘃𝗶𝘃𝗲

《 Hareketli Bir Sabah 》

Salgından Altı Saat Önce; 09.14

𝘗𝘑★𝘑𝘏

''Incheon Uluslararası Havalimanı yolunda araba kazası. Verilere göre 1 yaralı var. Bölgeye ambulans sevk edildi. Sizin de ne olup bittiğine bir bakmanızı istiyorum. Ayrıca sıkışan trafiğe de müdahale edin.''

Park Jimin: ''Emredersiniz Amirim.''

Jung Hoseok: ''Emredersiniz Amirim.''

Amirin odasından çıkıp arabaya doğru ilerlemeye başladık. Açıkçası karakola gelir gelmez görevlendirilmeyi beklemiyordum.

Hoseok: ''Hey Jimin! Şu olayı hallettikten sonra beraber bir donut-kahve mi yapsak, ne dersin? ''

''Olur tabi yaparız'' dedim tebessüm ederek. Hoseok benim iş arkadaşım. 4 senedir birlikte çalışıyoruz. Bütün görevlere birlikte gideriz. Ama iş arkadaşından ziyade daha çok ağabey/kardeş gibiyizdir. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmez. Birbirimizi koruyup kollarız. Onu çok seviyorum. Bir ailem olmayabilir belki ama Hoseok gibi bir dostum, bir ağabeyim var. Daha ne olsun?

Arabaya bindik. Hoseok motoru çalıştırıp havalimanına doğru sürmeye başladı. Ben de kafamı geriye yaslayıp yolu izlemeye koyuldum.

Salgından Beş Buçuk Saat Önce; 09.32

𝘒𝘛★𝘑𝘑

Gergindim. Çünkü birazdan Bay Kim Namjoon yani namı değer Korean Air Havayolu Şirketi'nin CEO'suyla bir toplantım vardı. Ben ise Asiana Airlines Şirketi'nin sahibiyim. Daha doğrusu yeni sahibiyim. Çünkü Babam bir ay önce -kalp krizi sonucu- vefat etti. Dolaysıyla da şirketin başına ben geçmek zorunda kaldım. Ama bir şirket nasıl yönetilir gram bilmiyorum. Daha babamın ölümünü bile atlatabilmiş değilim amına koyayım şirketi nasıl düşüneyim? Telaşla bacağımı sallamaya başladım.

''Hyung sence de biraz fazla abartmıyor musun? Alt tarafı bir toplantı. Yapacağın tek şey birkaç kağıt imzalamak ve el sıkışmak.'' Jungkook'un sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.

''Sen görüşmeyeceğin için sorun yok tabi.''

Kuruyan dudaklarımı yaladım ve gerginlikle konuşmaya devam ettim. ''Sence bu kadar basit bir şey midir? Yani ne bileyim, sonuçta bir sürü insan olacak orda, bu da demektir ki her kafadan bir ses. Yani hepsiyle diyaloga girmem gerek, diyalog da bir sürü cümle demek, bir sürü cümle bir sürü kelime dem-''

''Tamam tamam anladık resmi iş, resmi evrak, resmi insanlar vesaire. Pek senlik olmadığını biliyorum Hyung. Ama şöyle düşün: Sadece iki havayolu şirketinin bütünlüğüyle ilgili bir toplantı bu. Ne kadar karmaşık olabilir ki?''

Haklıydı. Sadece havayolu şirketlerinin birleşmesiyle alakalı bir toplantıydı bu. Ama ya konuşma yapmam gerekirse? İşte o zaman boku yerdim.

''Doğru diyorsun aslında. Ama ya imzalamadan önce bir konuşma yapmam gerekirse?''

''Hmmm belki bir ihtimal. Bir konuşma hazırladın mı peki?''

''Uhm.. Aslında ben sadece evet/kabul ediyorum falan diyip gerekli belgeleri imzalarım diye düşünmüştüm.''

''Hyung adamla evlenmeyeceksin amına koyayım. Bir şeyler söylemen gerekebilir tabi ki. Sadece kafandaki cümleleri toparla ve kağıda aktar yeter.''

''Haklısın. Sanırım varmadan önce bir konuşma hazırlasam iyi olacak.''

''Yani her halükarda o kutsal ağzını açmak zorunda kalacaksın Hyungcım.'' dedi Jungkook yüzünü buruşturarak. Gülerek kafasına hafifçe vurdum, o da gülümseyerek tabletindeki işine geri döndü. Seviyorum bu keratayı. Gergin anımda bile beni güldürmeyi başarabiliyor. Üvey kardeşimdir kendisi ama benim için özden bir farkı yok. Cebimden bir kağıt bir de kalem çıkarıp konuşmamı hazırlamaya başladım. En azından şirkete varana kadar vaktim vardı. Zaten limuzin şoförü de kağnı gibi sürüyordu aracı, rahat rahat hazırlardım lan ben bu konuşmayı.

İlk defa bir hikaye yazacağım. Umarım beğenirsiniz gençler.