Σταγόνα ζωής.

Κεφάλαιο 38

Ημέρα είκοσι τέσσερα.

Ταξίδευαν όλη την ημέρα στον καυτό ήλιο μέσα και στην απέραντη έρημο. Ο Πέτρος οδηγούσε ξάγρυπνος όλη την νύχτα. Η Άρτεμης ήταν κοντά του και τον κοιτούσε καθώς οδηγούσε.

<<Χρειάζεσαι ξεκούραση>> του είπε το κορίτσι. <<Πρέπει να σταματήσουμε. Ήδη είμαστε μακριά>>.

<<Μάλλον όχι πολύ μακριά για σένα. Είσαι δυνατή μικρή μου. Πρέπει να σιγουρευτώ ότι δεν θα μπορέσεις να τους βρεις μετά>>.

<<Έχουμε χρόνο. Δεν είναι ακόμα η ώρα που θα σκάσει η...βόμβα>>.

<<Θέλω όταν να γίνει να είσαι όσο πιο μακριά γίνετε>>.

<<Σταμάτα λίγο. Ξεκουράσου, πιες λίγο νερό. Α... και κάτι ακόμα. Αν πάω να γυρίσω πίσω στο οχυρό, εμπόδισε με...>> του είπε η κοπέλα.

Ο Πέτρος ξεροκατάπιε. <<Πόσο σίγουρο είναι ότι θα θελήσεις να γυρίσεις πίσω;>>.

<<Την προηγούμενη φορά που προσπάθησαν να το σκάσω μόνη μου, δεν τα κατάφερα και ξανά γύρισα. Όμως επειδή είσαι μαζί μου είναι πιθανόν να μην γυρίσω>>.

<<Γιατί;>> την ρώτησε περίεργος εκείνος. Απάντηση δεν έλαβε. <<Κατάλαβα. Είμαι ο κύριος στόχος τους, έτσι;>>.

Εκείνη μόνο τον κοίταξε, καθώς η απάντηση ήταν από εκείνες που είχε διαταγή να μην πει.

<<Δεν με πειράζει που θα πεθάνω εγώ για χάρη τους. Δεν με πειράζει που θα πεθάνω από τα χέρια σου. Δεν είναι αυτά που με ενοχλούνε. Άλλα πράγματα με βασανίζουν>> της είπε.

Το μυαλό του πήγε λίγες ώρες προτού αρχίσει ο Πέτρος και η Άρτεμης το μακρύ ταξίδι τους. Ο αρχηγός ήταν μόνος του με τον Μάριο.

<<Τώρα εσείς γνωρίζεται για την Άρτεμης. Να φυλάγεστε μέρα, νύχτα από εκείνη. Αν την δείτε να πλησιάζει το οχυρό να...>>. Ο Πέτρος κόμπιασε σαν να πονάει πριν συνεχίσει. <<Να στρέψετε τα όπλα πάνω της. Αν χρειαστεί κάντε το όλοι οι άντρες η ακόμα και όλες οι γυναίκες. Τα όπλα είναι δυνατά. Θα κάνουν την δουλειά τους>> τα μάτια του Πέτρου ήταν δακρυσμένα και πονούσε τρομερά, όμως έπρεπε να κάνει αυτό που είχε καθήκον σαν αρχηγός. Έπρεπε να τους προστατεύσει. Θα έδινε και την ίδια του την ζωή χίλιες φορές για να μην χρειαζόταν ποτέ να δώσει οδηγίες για να εξοντώσουν την Άρτεμης.