252• days to FORGET

chapter 4

ilang linggo rin ang nakalipas  na pag pasyahan kong huminto muna sa pag tatrabaho, mahirap kumilos sa loob ng hospital kapag may nakikita kang hayop na umaaligid sayo.

fastforward/
"avery wag naman ganto baka pwede pa natin pag usapan please.." sambit ni greg na hawak ang aking mga kamay. nandito kami sa coffee shop upang sana magusap.

"pinaguusapan na natin at ang desisyon ko ay lumayo. ang hirap na greg ang hirap na.." sambit ko noong una ay napipigilan ko pa ang luha ko ngunit hindi din nagtagal ay tumulo rin ito.

katahimikan..

"avery mahal.. mahal." sambit ni greg hindi ko napansin na umiiyak narin ito kingina naman oh! kinuha nito ang aking mga kamay. ilang beses ko na ba syang nakitang umiyak? maraming beses na avery.

nakita ko nalang ang sarili ko na nasa loob na ng sasakyan at mabilis na nag mamaneho. i hate this feeling anymore! gusto syang balikan pero takot na akong masaktan ulit..

|HOUSE|
"avery hello? andyan kapa ba? sagutin mo ko gusto mo bang puntahan kita dyan? avery hell— *tut*tut*tut*"

ang alam ko lang may isang case na alak ang binili ko bago ako dumiretso sa bahay, at doon nilagok lahat ng alak. walang tigil ang paglagok at pamamapak ng chichirya. doctor ako pero wala akong pakialam mamatay na kung mamatay wala na naman din akong mga magulang eh. walang may nagmamahal..

*flashback*
"kailan mo ba sasabihin dyan kay avery na ampon lang sya ha?" rinig kong sambit ng ama ko habang may hawak ng bote tequila.

"hinaan mo nga yang bibig mo baka marinig ka ng bata julio." sambit naman ng ina ko habang may hawak naman itong baso na may laman ding alak. "teresa kailangan nyang malaman alam mo yang bata na yan patigas na ng patigas ang ulo ewan ko kung mag kakasilbe payan dito." sambit nito at umiling nag uunahang pumatak ang luha ko..
"a-avery avery!" sambit ng ina ko tumakbo ako pa puntang kwarto at dun binihos lahat ng iyak.

*end of flashback*

nagising nalang ako na naka sandal sa sofa ewan sana inuntog ko nalang ang ulo ko para makalimutan ko nalang lahat lalo na yung sakit.. masakit din naman ang untog pero mas masakit yung nararamdaman ng puso ko.

narinig ko naman na tuminog ang cellphone ko 'may nag text sino naman kaya to' sambit ko sa isip ko masakit parin ang ulo ko.

|unknown number|

^_^ good morning!
sana ayos ka lang ngayong araw at lagi mong tandaan na may nag mamahal sayo! have a nice day❤️

basa ko.

ewan kung sino man ito pinagaan nya ang malungkot kong umaga kahit papaano.

nakita ko nalang ang sarili ko na nakangiti sa harap ng salamin.

hindi naman siguro masamang sagutin ko ang unknown number na ito.

to: |unknown number|
goodmorning too!<3 thank you for random message!

at tyaka ko sinend.

|messages|
"avery sagutin mo yung mga message ko!"
"sana nga at tulog ka lang.."
"nag aalala ako sayo!"
"sana hindi ka umiinom ngayon masama yan!"
"sana ayos kalang nag aalala ko sayong babae ka!"
"ayaw mong aagutin yung tawag ko!"

basa ko sa sunod sunod na message ni rylie.

"ang kaibigan ko." sambit ko nangiti naman ako oo meron pa akong kaibigan.

"avery! jusko kang babae ka pinagalala mo ko alam mo ba yun!? ayos ka lang ba uminom ka nanaman ba!?" bungad agad ni rylie ng tinawagan ko sya.

"rylie ayos lang ako. ngayon siguro ayos lang ako ewan ko mamaya hahaha." sambit ko at tumawa hindi peke siguro matamlay na tawa.

"avery.. pwede ka naman dito muna sa bahay namin, pati si mom nag aalala sayo pwede ka dito bukas ang gate namin para sayo.."

sambit naman nito hindi agad ako naka sagot mahal talaga ako ng kaibigan ko nato.

"rylie.. ayos lang ako dito kahit minsan malungkot pero sanay nako ok? tatawagan nalang ulit kita."

sambit ko dito at pinatay ang telepono. ayokong maging dagdag sa problema nila rylie ayokong maging problema ako ng kaibigan ko.

*ding dong!*
rinig ko namang nag doorbell ang pinto kaya't tiningnan ko kung sino ito isang matandang babae ang nasa labas kaya pinagbuksan ko ito.

"ay sino po sila? may kailangan po ba kayo?" sambit ko dito may katandaan narin to.

"kayo po ba yung kaibigan ni mam rylie? mam avery po?" sambit nito mukhang kinuhaan pako ng katulong ni rylie ang kaibigan ko talagang iyon.

"ah opo avery po. pasok po muna kayo." sambit ko at binuksan ang pinto muntikan ko ng makalimutan maraming bote at balat ng chchirya ang nagkalat kaya pinangunahan ko na si manang

"pasensya na po kayo kung makalat ako napo magliligpit nya."

sambit ko sabay gilid ng mga bote.

"ay! hindi iha ako na dyan! sya nga pala nanay be nalang itawag mo sakin ha wag manang jusko! HAHAHAH!" sambit nito.

"ay sige opo nanay be" sambit ko dito tinulungan ko naman dya mag ligpit pero.

"iha na kwento ka sakin ni rylie, paalala ko lang sayo ha hindi mo lang ako katulong dito kundi nanay mo na din. sabihin mo sakin lahat ng problema mo makikinig ako."

napatingin naman ako dito at nginitian ito ewan ganto pala ang pakiramdam. "opo nanay be salamat po." sambit ko.

"o sya! pagluluto kita dyan ka lang ah! sabay tayong kumain." sambit naman nito at dumiretso sa kusina.

hindi ko mapaliwanag ang saya ko ngayong araw na ito sana hindi na matapos to..

continuation..

•a/n:
PUBLISH KO ULIT TO MAY MGA IDEYA NAKONG NAIISIP DITO HANDA NYO LANG SANA TISSUE NYO HIHI! SALAMAT SA PAG BASA😁❤️

alabyiuu<3