A Love Letter

Eight

Sorry for misspelled words or grammatical errors.

*SPG ALERT! Biglaan lang yung paggawa ko niyan. Pero sana hindi malabas tong spg nato. Pasensya na din kung masyadong ano. Sana hindi din maiissue. Salamat po, readwell! 🤍

----------------------

"love, bakit hindi mo sinabi sakin na may heart condition kapala. Hindi naman kita iiwan, hindi kita sasaktan. Love, please sana this time lumaban kana. Mahal na mahal kita."

---------------------

John's

Hindi ko na namalayan ang oras sa sobrang antok ko kakahintay sa pag gising ni Laurelle, nakita konalang na iniwan din ni crisha yung pagkain na binili niya kagabi. Kakita ko sa kama ni Laurelle, wala siya?!

"love!? Love!? Nasan ka!?"

"love, nandito ako sa cr wait lang." sagot agad nito

"oh gising kana pala love, teka dahan dahan lang ha." tugon ko at inalalayan ko ito pabalik sa kama

"salamat love."

"kumusta na yung pakiramdam mo? Ok kana ba? Wala na bang masakit sayo?" sunod sunod kong tanong

"wala naman masyado love."

"bakit hindi mo sinabi sakin na may heart condition ka since birth?"

"na-natatakot lang ako na sabihin sayo kasi baka layuan moko."

"hindi naman kita lalayuan Laurelle, alam mo naman kung gaano kita kamahal diba. Sabi din ng doctor about don, wala na. Magaling kana."

"talaga!?"

"oo, ang strong mo love. At sa pagiging strong mo, pas pinastrong niya pa lahat at ang relasyon natin." seryosong ani ko

"sure kadin bang ok kana?" tanong ko din sakanya

"oo naman, tsaka wala na akong sakit diba. Kaya ko na magwork ulit love, ayoko na din matambakan yung mga gagawin ko sa office. Bukas magtatrabaho nako ulit. Pati din ikaw ha."

"oo, kapag hindi ka pa ok sabihin mo lang sakin ha. Sge itabi ko nalang muna yung mga gamit mo para makalabas kana ok." tugon ko sakanya

Laurelle's

Matapos nung nangyari sakin sa office, umokay- okay na din yung pakiramdam ko. Sa totoo lang, hindi ko kayang sabihin kay John yung sakit ko non. Kasi baka layuan niya ako o hindi kaya pandirian. Pero iba talaga siya. Ngayon ko lang na realize na mas lalo niya akong minahal, at yon yung nagpatatag sakin. Pero atleast ngayon wala na talaga, sure ako sa sarili ko na walang wala na talaga tong sakit na nararamdaman ko kasi meron nang magpapatibok talaga neto ng seryoso at magiging kasama ko habang buhay.

Nagpapahinga lang muna ako para mas umokay ang pakiramdam ko, nakita ko si john na inaayos yung ibang gamit ko dito sa ospital. Umalis din agad si crisha dito kasi may emergency din sa trabaho niya.

Bumangon ako sa kama at tinulungan ko na si john sa ibang gamit na nakalat pa sa kwarto ng ospital.

"love, wag mo nang ayusin yan. Ako nang bahala dyan. Magpahinga kalang, kaya ko ok." tugon nito at kinuha ang ibang gamit na hawak ko

"pero love, mag pahinga kadin. Alam kong wala kapang masyadong tulog kakaalaga sakin. Promise pag mas lumakas ako, babawi ako ok." ani ko

"wag na love. Hindi ko mo kailangang bumawi sakin, tsaka ok lang ako. Sanay ako sa puyatan kaya wag kang mag alala ok. Sige na pahinga kana dyan para maya maya uuwi na tayo." sagot nito at tinuloy parin niya yung mga ginagawa niya