Beelden schieten aan mijn ogen voorbij.
Hij trekt me omhoog, zwiert mij opnieuw rond.
Sneller. Harder.
Het beeld vervaagd, maar ik zie nog de contouren.
Het is niet zwart om me heen. Het is wit. Ik zie een, wasbak.
En mezelf.
Mijn spiegelbeeld.
"Nooit meer tranen. Nooit meer verdriet. Ik kan je tonen hoe."
Nu pas voel ik mijn vochtige wangen.
Mijn hoofd,
het tolt.
Dronken van de dans.
Verdronken in de tranen die ik over mijn wangen zie stromen.
YOU ARE READING
Dansen met de duivel
Short Story~Hij ruikt zoet. Naar lavendel, en honing. Het is bedwelmend. Hij ruikt naar mijn volgende slechte beslissing. "Ga je mee?" Zal ik?~ Wanneer hij zijn hand uitsteekt. Durf jij die dan te weigeren? Zou jij dansen met de duivel?
