Dansen is bezwerend.
Zwevend en genieten ronddraaien in het niets.
Mee gaan in die dans lijkt voor even de beste optie. Tot het geen optie meer is.
Elke keer als hij zijn hand naar mij uitsteekt kan ik het niet laten hem aan te nemen. Mijn hand verstrengeld om de zijne. Wat dat dan ook mag zijn.
Maar je kan niet blijven dansen met de duivel en vragen waarom het voelt als hel. Dat is hoe het is, als het grootste gevaar huist in je schedel. En de dans leidt, tot je besluit te stoppen.
En zijn hand los te laten.
YOU ARE READING
Dansen met de duivel
Short Story~Hij ruikt zoet. Naar lavendel, en honing. Het is bedwelmend. Hij ruikt naar mijn volgende slechte beslissing. "Ga je mee?" Zal ik?~ Wanneer hij zijn hand uitsteekt. Durf jij die dan te weigeren? Zou jij dansen met de duivel?
