RÜZGARA KARIŞAN RUH

15

15.Bölüm
*Yeni Hayat'ın devri başlıyor...*

Duyabiliyorum ama dinleyemiyorum , bilincim açık ama gözümü açamıyorum , düşünüyorum ama konuşamıyorum.

"Hayat... Gözünü açmaya çalış. Biliyorum zorlanıyorsun ama lütfen biraz daha çabala." Diyen yabancı bir erkek sesi duydum.

Zorladım ama nafile açamıyordum.

Ben dedim zavallısın diye.

'Kes sesini! Zavallı değilim ben!'

Bak zavallısın gözünü açamıyorsun. Ya da açamıyorsun mu demeliyim? O kadar güçsüzsün ki gözünü açmak istemiyorsun. Konuşmak , görmek , duymak istemiyorsun. Zavallısın kızım sen! Savaşmayı bile bilmiyorsun...

Ne yani istemediğimden mi gözlerimi açamıyordum? Ben savaşmayı biliyordum. Bilmesem bu yaşıma kadar nasıl hayatta kalmış olabilirdim ki?

Yapabilirdim! Savaşabilirdim!

Gözümü açmak için tekrar zorladım. Çok minik kıpırdandığını hissettim göz kapağımın.

Biraz daha zorladım.

Evet oluyordu. Gözlerimi kısıkca açtım. Hepsi kafamın üzerine doluşmuş bana bakıyordu.

Hiç istifimi bozmadan çatallaşan sesimle konuştum.

"Ağzıma girmekten vazgeçer misiniz? Doğrulacağım." Dediğimde hepsi telaşla odanın birer köşesine dağılmıştı.

Bende o sırada yanımdaki doktorun yardımı ile doğrulmuştum.

"Hayat , nasıl hissediyorsun?"

Cevap vermedim. O insanların yanında hiçbir şeyimi anlatmak istemiyordum.
Doktor da anlamış olmalı herkese çıkmalarını söylemişti.

"Bence şimdi rahatça cevap verebilirsin."

"Onların adamı mısın?" Dediğimde çatılan kaşları ile bana baktı.

"Nasıl?"

"Sen bana durumumu anlattırıp onlara mı söyleyeceksin diyorum."

"Hayır tabiki. Eğer öyle olsa onları dışarı çıkartmazdım."

"Belki benim güvenimi kazanmak için öyle yaptın?"

"Ama-"

"Her neyse umurumda değil. Ne soruyordun?"

"Nasıl hissediyorsun?"

"Psikolojik olarak mı fiziksel olarak mı?"

"İkisi de."

"Psikolojik olarak tam anlamıyla boş hissediyorum."

"Boş derken? Biraz daha açar mısın?"

"Boş , yani böyle bir şey hissetmiyorum. Ne mutluyum ne mutsuz. Üzgün değilim kırgın değilim. Yok yani. Hiçbir şey yok. Fiziksel olarak da sağ kolum hafif acıyor bir de başım ağrıyor."

"Düştüğün yerde cam parçaları varmış. Büyük parçaların bazıları koluna batmış. Dikiş atıldı. Baş ağrın da geçirdiğin kriz yüzünden. Tüm sinirlerini boşaltmışsın anladığım üzere. Bu da hayli yorucu ve acılı bir durum. Başının ağrısı ile kurtulman bile bir mucize."

"Allah'ım canımı da almıyor ki kurtulayım." Dediğimde ilgiyle bana gözlerini dikti.

"Almasını mi istiyorsun?"