- Lisa -
Seni o gün bu kadar yalnız görmek hoşuma gitmedi.
Yanında kimsenin olmaması.
Ya konuşman gerekirse?
Sana sadece sınıfın diğer tarafından bakmak istedim.
Ama sana bakmaya başladım.
Nasıl direnebilirim?
İmkansızdı.
Sana önceki gün verdiğim kazağı giyiyordun.
Hoşuna gitti mi?
Sende kalsın.
Sanki sana bir tür rahatlama ya da rahatlık veriyormuş gibi içini çekip kazağımı yüzünün bir parçasını içinde sakladığını gördüm.
Seni öğle yemeğinde gördüm.
Etrafta Nayeon yok.
Aynı eylem.
Mükemmel zamanlama.
- Jisoo -
O gün yapayalnızdım. Nayeon hastaydı. Tek başıma yiyordum.
Gözlerim kızarmış tavuğa sabitlendi.
Geçen sefer olanlardan sonra endişeli hissettim.
Ben de süveterinde rahatlık aradım.
Senin kokun vardı.
Biraz burnumu çekip gözlerimi kapattım.
Kollarının etrafımda olmasını diliyorum.
İmkansız bir şeyi hayal etmemeliyim.
Yine de yaptım.
"Yanına oturabilir miyim?" nazik sesin, gözlerimi çabucak açıp sana bakmamı sağladı.
Güzel gülüşün göründü.
Bana gülümsüyordun.
Başımı salladım ve utanmış bir şekilde aşağı baktım.
Önceki eylemimi görmediğini umuyorum.
Yanıma oturdun, yanlarımız birbirine sürtünerek.
Yemeye başladık.
Sana bakmaya devam ettim.
Gözlerimiz buluşana kadar.
Bana bir kez daha gülümsedin.
Sana küçük bir gülümseme verdim.
Yanaklarım kesinlikle kırmızı.
Mutluydum.
"Neden buradasın?"
Sana görünmez olduğumu düşündüğümü sordum.
Değil mi?
"Sonunda yeterince cesur olduğum için."
Basitçe gülümseyerek başımı eğdiğimde söyledin.
"Cesur mu?"
"Sana yaklaşmak için. Seninle ilgileniyorum. Tüm bakışlarımı fark etmedin mi? Seninkini kesinlikle fark ettim. Ve eylemlerinizi de."
Kızardım.
Yakalanmıştım.
Sonra sözlerini anladım.
Sen benimle ilgileniyorsun.
Sen.
Lalisa Manoban.
Benimle ilgileniyorsun.
Kim Jisoo.
Sana genişçe gülümsedim.
Bir kolunu belime doladın ve beni kendine doğru çektin.
"Seni daha çok elbisemle görmek istiyorum. İyi görünüyorsun."
Kendime baktım.
Sonra sana baktım.
O andan itibaren, hemen birbirimize bakmadık.
Artık bakış yok.
Ama derin, uzun bakışlar.
