4.Bölüm//Please
"Bekledin demek?"
Karşıdan gelen Taehyung ile gözlerimi devirmiş ve arabama yönelmiştim.
"Seni beklediğimi kim söyledi?İşlerim vardı o yüzden-"dememle hızlıca önüme geçip arabaya binmemi engellemişti.
"Sana inanmış gibi yapacağım"
Bakışlarımı yüzüne çevirdiğimde o kare gülüşünü sunup elini yavaşça önüme uzatmıştı.
"Anahtar?"
Söylediği kelime ile anahtarımı eline bıraktığımda "nereye gideceğiz?"diye sormuştum.
Pek gezecek havamda değildim.
Daha birkaç dakika önce bile ayakta duracak hali bulamamış arabamın kenarına çömelmiştim.
Onunla diyalog kuruyor olmama bile şükür etmeliydi.
Anahtarı cebine koyup ellerini omuzlarıma çıkartmıştı.
Beni ters çevirip hafifçe itekleyerek adım atmamı sağlarken arabanın ön yolcu koltuğunun olduğu tarafa geçmiştik.
Kapıyı açıp oturmamı sağladığında kapımı kapatıp kendi sürücü koltuğuna geçmişti.
"Ehliyetin var mı senin?"
"Bu soru için biraz geç değil mi sence de?"
Bir yola bir de bana bakarken sıkkın bir nefes almıştım.
"Gerçekten...Öleceğimi bile bile bindim şu arabaya"
Gülümsemişti.
"En azından beraber öleceğiz"
O hızını biraz yükseltirken gözlerimi devirip homurdanmıştım.
"Farkındaysan ben doktorum.Kendimi tedavi ederim ama sana ölsen de dokunmayacağım"
Bakışlarımı camdan dışarıya çevirdim.
Nereye gideceğimizi gerçekten çok merak ediyordum.
Umarım açık bir alan olurdu.
Biraz kafa dinlemek ve kendimi iyi hissetmek istiyordum.
"Ah!Hadi ama!Kim benim gibi bir adama dokunmadan durabilir ki!"
Arabada şuan iki kişi olmadığımıza yemin edebilirdim.
O.
Ben.
Ve onun büyük egosu vardı.
"Ben"deyip baygın bakışlarımı ona çevirmiştim.
O ise ifadesini bozmamış aynaları kontrol ediyordu.
"İşte bu yüzden favorim sensin doktor Yeo-jin"
Araba yolculuğumuz bu diyalogların ardından sessiz geçerken ormanlık bir alana gelmiştik.
