Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Genç olan huzur içinde uyurken Minho, parmaklarını gencin yumuşak saçlarından nazikçe geçirdi. Büyük olan elini indirerek bu sefer gencin tapmaya başladığı yumuşak yanaklarını okşadı. Minho, genç olanın eline dokunduğu yere eğildiğini izlerken kendi kendine gülümsedi.
Minho sırtını başlığa dayayarak oturuyordu, belinden aşağısı beyaz yorganla kaplıydı. Jisung başını yastığa yaslamış ve örtüyü çenesinin altına çekmiş şekilde uyuyordu. Büyük olan, Jisung'un yanağına uzanma ve eliyle sıkma dürtüsüne direnmek zorunda kaldı. Onu uyandırmak istemiyordu. Sadece parmaklarını saçlarının arasında gezdirmeye devam etti.
Çılgıncaydı. Jisung ne kadar değişmişti. Jisung, hissetsin veya hissetmesin yalnızdı. Babası öldükten sonra hiç kimsesi olmamıştı. Birkaç 'arkadaşı' dışında. Minho ona istediği sevgiyi verdi. Ne kadar tehlikeli olduğunu umursamadı, nasıl aldığı umurunda değildi. İhtiyacı vardı.
Jisung bilmiyordu ama büyük olanı, küçük parmağının etrafına sımsıkı sarmıştı.
Minho, polisin etrafta dolaştığını bildiğinden Jisung'un güvende olduğundan emin olmak için uyanık kaldı. Sık sık kendini sadece genç olana, ne kadar masum göründüğüne, ne kadar masum olduğuna hayranlık duyarken buluyordu. Yalan söylemezdi. Jisung'a ulaşması biraz zamanını almıştı. Ama sonunda ne olduğuna bakın.
