Παγιδευμένοι [Editing]

🏅 52ο Κεφάλαιο

Τέσσερις Μήνες Μετά, Δεκέμβριος

"Αχ τι ζέστη έχει σήμερα, έχω σκάσει!" γκρίνιαξε η Άσλευ όσο γύμναζε τους γλουτούς της στο μηχάνημα του γυμναστηρίου.

"Λίγο ακόμα ρε μωρό μου. Μετά θα κάνουμε ένα κρύο ντους και θα νιώσεις καλύτερα" είπε ο Άρον από το διπλανό μηχάνημα, όσο γύμναζε την πλάτη του.

Και οι δύο είχαν πλέον γυρίσει στην παλιά τους κατάσταση.

Ή μάλλον λάθος. Είχαν ξεπεράσει τον παλιό τους εαυτό.

Ο Άρον τέσσερις μήνες τώρα εξασκούσε το 100ρι πεταλούδα, το καινούριο αγώνισμα που του είχε προσθέσει ο προπονητής.

Ήταν μόνο 33 χιλιοστά του δευτερολέπτου πιο αργός από το όριο, 51.55, ενώ εκείνος είχε κάνει 51.88.

Όπως και να είχε, έπιανε συστηματικά το όριο στα 50 ελεύθερο, οπότε δεν ανησυχούσε.

Αρκεί να το έπιανε στους αγώνες και θα έμπαινε εθνική.

Η Άσλευ είχε βελτιώσει εξαιρετικά τα προγράμματα της.

Στο άλμα ήταν πάντα τέλεια, όμως τώρα πάλευε για τους ασύμμετρους ζυγούς.

Αγχωνόταν αρκετά με αυτό, αφού το παραμικρό λάθος θα την κρατούσε στο SSU, μακριά από το όνειρο της και μακριά από τον Άρον.

Ήταν βέβαιη όμως ότι δεν θα έκανε ξανά τα ηλίθια, περσινά λάθη. Όπως τότε που βγήκε από την γραμμή στις ασκήσεις εδάφους. Ή που παραπάτησε.

Τέρμα αυτά.

Σε δύο ημέρες έπρεπε να δείξουν όλη την σκληρή δουλειά τους, αυτούς τους μήνες.

"Που θα πάμε σήμεραα?" ρώτησε η Λούσι ενθουσιασμένη, όταν έκατσαν όλοι μαζί στην τραπεζαρία για μεσημεριανό.

"Σαν που να πάμε?" ρώτησε η Άσλευ.

"Αφού αύριο δεν έχουμε προπόνηση, να πάμε κάπου να---"

"Αύριο δεν έχουμε προπόνηση γιατί μεθαύριο είναι οι προκριματικοί εθνικής" τη διέκοψε η Λία και όλοι την κοίταζαν σαν να συμφωνούν.

Όλοι εκτός από τη Μέλοντι που κουβαλούσε τα ίδια μυαλά.

"Δεν πάμε στα μπιλιάρδα να σας λιώσω και μετά στα ηλεκτρονικά να φάτε κι εκεί σκόνη?" ρώτησε ο Άρον με το πιρούνι στο χέρι.

"Ποιον να λιώσεις ρε κακομοίρη?" μίλησαν ταυτόχρονα η Άσλευ και ο Έρικ και έσκασαν στα γέλια.

"Εσάς που γελάτε. Και τους δύο"

"Αχ παιδιά, ναι. Να πάμε, θα έχει φάση" χαμογέλασε η Λία και ο Έρικ την κοίταξε γλυκά.