Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
{} Namjoon elindeki sıcak çikolatayı Lalisa'ya uzatıp anlayışla gülümsedi. Karşımızdaki koltuğa oturup bir bacağını diğerinin üzerine yasladı ve arkasına yaslandı. Gözlüğünü çıkartıp şakaklarını ovuşturmuş ve geri takmıştı.
"Anlattığınız şey pek mantıklı değil gençler farkında mısınız?" işler yüzünden oldukça yoruluyordu. Gözler bunu belli edercesine oldukça kırmızıydı. İki kişilik ailemizi ayakta tutmaya çalışıyordu. Bense.. neyse benim ne halt yediğim belli değildi.
"Seni rahatsız etmek istemedik ama.." mırıldandığımda kaşları çatıldı. Kafasını iki yana salladığında ona baktım.
"Sen benim kardeşimsin Taehyung. Beni rahatsız edemezsin. Keşke daha sık gelsen.." burukça gülümsediğimde bir sessizlik oluşmuştu. Jimin umursamazca konuştuğunda susması için ona baksam da o bunu pek takmamıştı.
"Taehyung kızı bulduğunda saçları kırmızıdan sarıya dönmüş Namjoon. Sence?" Abim şaşkınca bana bakıyordu. Bu detaydan bahsetmemiştim kendisine ve şimdi bana biraz kızmış gibiydi.
"Bunu başında söylemeliydiniz. Bu biraz garip bir durum." düşünceli bir hali vardı.
"Bu kızı bir yerde gördüğüme çok eminim. Güzelim beni tanımadığına emin misin?" Namjoon kibar bir şekilde sorusunu Lalisa'ya yönelttiğinde başını iki yana sallamıştı. Namjoon aniden bir şey bulmuş bir ifadeye büründü. Gözlerinden bir parıltı geçtiğin çalan kapıyla dikkati dağılmıştı.
"Yoongi'dir. Açayım ben." Jungkook ayağa kalkıp odadan çıkmıştı. Namjoon da salondan çıktığında peşinden baktım. Jimin telefonuyla oynarken Lalisa ise parmakları ile uğraşıyordu. Kötü hissediyor olmalıydı . Hiç bir şey hatırlamıyor olmanın yarattığı boşluk rahatsız edici olmalıydı.
Yoongi Jungkook'un ardından salona girdiğinde gözleri Lalisa'nın üzerinde geçti. Kahvelerinden bir kaç saniye şaşkınlık geçerken ifadesizliğime geri bürünmüştü. Bu hali beni rahatsız ederken o abim gittiği için boşalmış olan koltuğa kendini bıraktı.
"Ee, nedir sorun?" gözlerimi kısmış üzerinde gezdiriyordum. Yoongi zeki bir adamdı. Ama tanıştığımız günden beri güvenimi kazanamıyordu. Nedense hep bir şeyler gizliyor gibi hissediyordum. Belki de evham yapıyordum. Çünkü abim kimseye sebepsiz güvenmezdi ve Yoongi ile benden daha yakındı. Ama yine de içime sinmeyen bir şeyler vardı.
Belki de sadece abimi kıskanıyordum.
Jungkook olan biteni Yoongi'ye anlattığında onaylarcasına başını salladı. Düşünceli bir hâl almıştı ki abim elinde eski püskü bir kitapla keyif içerisinde girdiğinde dikkati ona kaydı. Hepimiz ona bakarken o kitabı sağa sola sallayıp duruyordu. Orta sehpaya kitabı bıraktığında incelemek için hepimiz öne yaklaşmıştık.
