Two Fated LOVE( Taglish-teenfiction )

CHAPTER TWENTY-TWO:

(Carlos's POV)

        Tumayo ako sa pagkakahiga ko, mababaliw na yata ako sa dami ng mga problema ko.

        Alam mo yung feeling na gusto mo nang mag give-up pero pinipilit mong lumaban para sa mga taong mahal mo.

        Pinipilit kong labanan itong sakit na nararamdaman ko, pero hindi naman ako manhid para hindi ito maramdaman.

        Isa pa itong kuya ko, na dapat nagtuturo sa akin at nagmamahal sa akin, pero nagkadaletche-letche ang buhay ko ng dahil sa kanya.

        Alam ko, hindi niya ito gagawin kung hindi niya gusto si Andrea. Pero bakit sa dinami-rami ng babae sa mundo si Andrea pa? Bakit ang hilig niyang mang-agaw?

        Isa pa itong text niya, napakasama na niya, binasa ko ito at hindi makapaniwala.

FROM: KUYA TRISTAN

"Sabi na nga ba at hindi mo din matitiis ang nanay mo. Ah, siya nga pala, dahil may deal na tayong hindi mo na lalapitan si Andrea, simula bukas, ayoko nang makitang  kinakausap mo siya o tinetext man. Sige ka, baka magabago pa ang isip ko't ilalag kita. Good night, sleep tight."

        What the????!!!

        Tumingin ako sa may bintana ang mga kamay ko ay handa ng manuntok. Napaupo ako sa sahig sa sobrang panlulumo.

        Ako, ito ngayon, sobra ang iyak. Isa nalang ang naiisip ko ngayon, ang tawagan si kuya.

Hinanap ko ang number niya, at pinindot ang call botton.

        Please sagutin mo, kasi kung hindi, mapapatay na kita.

"Hello,hey Dude." masiglang bati ni kuya Tristan.

"WALANG HIYA KA!!!!! hindi ka na ba nakontento na ipapadala mo ako sa Amerika ha!!? Siguro masaya ka na nakikita akong nahihirapan. NAPAKASAMA MO!!! " sinasabi ko habang pinupunas ang luha ko gamit ang kanang kamay ko.

"kulang pa yan Carlos, kung alam mo lang ." at tumawa siya.

"Kuya, kahit bigyan mo lang ako ng isang araw na kausapin si Andrea." nagmamakaawa na ako.

"HINDI!!!" galit na sagot niya.

"Kuya, sige na. promise, kahit isang araw lang."

"HINDI NGA SABI EH!!!! bakit ba ang kulit mo. Sige bye."

"Hello...hello...HELLO!!!!" sigaw ko sa cp ko. binabaan ako!!!

        At hindi ko napigilang itapon ang cp ko. Tumama ito sa ding-ding at nabasag.

        Kailangan kong maging malakas, pero paano?

************

KINABUKASAN

"Anak, anak, gising... Carlos.." si Mama ginigising ako, habang niyuyugyog ang katawan ko.

"mmmmm..." tugon ko.

"Malilate ka na." ngayon kinikiliti niya na ako.

"Hehehe, mama naman eh." sinasabi ko habang tumatawa.

        Nakatulog na pala ako kagabi ng hindi ko namamalayan.

        Namiss ko tong ganito, na si mama ang gumigising sa akin at hindi ang alarm clock.

"Hee... magtoothbrush ka na nga, ang baho ng hininga mo. hehehe. joke lang." at nag-pouty lips ako.

"Ma, sorry po ha." tumingin siya sa akin na halatang naguguluhan.

"Anu bang sinasabi mo ha." umupo ako at tinitignan ang mga kamay ko na nakapatong sa hita ko.

        Bigla nalang tumulo ang luha ko.

        Nilapitan niya ako at niyakap ng mahigpit.

        Niyakap ko din siya, pero ngayon mas grabe na ang pag-iyak ko.

        Hindi ko na kaya eh, napakabigat na ang pasanin ko.

        Siguro kung may awards na best actor, pwede na ako.

************

        After ng drama, kumain kami ng breakfast ni mama ng sabay.

        Nagmadali akong magbihis dahil sabay daw kaming pumasok ni mama sa school, dahil instructor nga siya dun. Namiss ko toh.

        Good luck sa akin, dahil exam namin at hindi ako nakapagreview.

        Paano pag nakita ko si Andrea, papansinin ko ba?