🚉Chapter (33)🚉

1.3K 133 25
                                    

*Zawgyi*

မိုးေဒဝါက တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုစိတ္ဆိုးေနသည့္နွယ္ အျငိဳးတၾကီးနွင့္ သည္းထန္စြာရြာသြန္းေနေလသည္။အဆက္မျပတ္ ပိန္းပိတ္ေအာင္ရြာသြန္းေနေသာ မိုးစက္မ်ားကို တည္ၾကည္လံုးဝ မမွဳနိုင္ေတာ့။သူ့ကို လူလိမ္တစ္ေယာက္၊သူခိုးဂ်ပိုးလူဆိုးတစ္ေယာက္ဟုပဲ ထင္ျမင္ယူဆေနၾကေသာအိမ္သားေတြသာရွိေနသည့္ ဒီအိမ္ၾကီးထဲမွ ေခတၲခဏေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အေဝးသို့ထြက္သြားခ်င္မိသည္။ထိုခိုင္မာေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နွင့္အတူ အိပ္ခန္းေလး၏ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ အသင့္ေထာင္ထားေသာ အျပာနုေရာင္ထီးေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ေကာက္ဆြဲကာအခန္းအျပင္ဘက္သုိ့ထြက္လာခဲ့သည္။အခန္းျပင္ေရာက္ေတာ့ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွရွိမေန။ေဒၚၾကာျဖဴကလည္း ေအာ္ဟစ္ဆူဆဲေသာင္းက်န္းျပီးသည့္ေနာက္ သူ့အခန္းထဲသူျပန္ဝင္သြားျပီျဖစ္သလို ေယာက်္ားျဖစ္သူ ေရာင္ဝါထြန္းလင္းကလည္း စိတ္ကုန္ျပီးတေနရာရာကို ကားနွင့္ေမာင္းထြက္သြားသည္ထင္ပါရဲ့။တည္ၾကည္ ကားစက္နွိဳးသံတစ္ခုကို ေစာနကၾကားမိလိုက္ပါသည္။

ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းကိုဆင္းလာျပန္ေတာ့ ကစားစရာအရုပ္မ်ားဝိုင္းေနေသာ အရုပ္ပံုမ်ား၏အလယ္၌တစ္ေယာက္တည္းအေဖာ္မဲ့လ်က္ ငူငိုင္စြာေဆာ့ကစားေနသည့္ ဟသၤာေမာင္တစ္ဦးတည္းကိုသာေတြ့ရေလသည္။ဟသၤာေမာင္က တည္ၾကည့္ကိုလည္းျမင္ေရာ၊တစ္ခ်က္သာေမာ့ၾကည့္ျပီး မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ မ်က္နွာဟိုဘက္လွည့္သြားခ့ဲသည္။ကိုယ့္ကို မလိုလားေသာအိမ္သားေတြရွိေနေသာ ဒီအိမ္ၾကီးမွ တည္ၾကည္ ခဏတာထြက္ေျပးခ်င္မိပါသည္။

အျပာနုေရာင္ေဂါက္ထီးေလးကို လက္ထဲ၌က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း တေဝါေဝါရြာေနေသာ မိုးမုန္တိုင္းၾကားထဲသို့ အထီးက်န္လြမ္းဆြတ္စြာနွင့္ထြက္လာခဲ့သည္။ ထိုအိမ္ၾကီးနွင့္တျဖည္းျဖည္းေဝးကြာလာသည္နွင့္တျပိဳင္နက္ တည္ၾကည့္စိတ္အစဥ္ဟာလည္း တစိမ့္စိမ့္ေအးခ်မ္းလာေလသည္။ မိုးစက္မိုးေပါက္မ်ားဟာလည္း ထိုအျပာနုေရာင္ထီးေလးေပၚသို့ အျငိဳးၾကီးစြာရိုက္ခတ္ရြာသြန္းလ်က္။ထီးအမိုးမွတစ္ဆင့္ ေတာက္ေလွ်ာက္ က်ဆင္းလာေသာမိုးေရစက္ေအးေလးမ်ားကို လက္ဖဝါးေလးနွင့္ ခံယူၾကည့္လိုက္ရင္း တည္ၾကည့္စိတ္အစဥ္ဟာ ေအးျမၾကည္လင္ေနေသာ ေရတသြင္သြင္စမ္းေခ်ာင္းေလးကို ေတြ့ျမင္လိုက္ရသည့္နွယ္ ေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္လ်က္။တည္ၾကည္ မသိလိုက္မသိပါသာေသာအခ်ိန္တစ္ခုမွာ သူဝတ္ထားေသာ တီရွပ္အက်ႌအမည္းေလးနွင့္ပုဆိုးအဝါနုေရာင္ေလးဟာ မိုးစက္မိုးေပါက္မ်ား၏ရိုက္ခတ္မွဳေၾကာင့္ လံုးဝရႊဲရႊဲနစ္စိုရႊဲလို့။ တစ္ကိုယ္လံုးလည္းၾကြက္စုတ္အေနအထားျဖစ္ေနေလျပီ။ေအာက္ကိုငံု့ၾကည့္မိေတာ့မွ တစ္ကိုယ္လံုးေအးစက္တုန္ရီေနကာ ရႊဲရႊဲစိုေနျပီ။ထီးေလးဟာ ေသးေသးေကြးေကြးေလးမို့ တည္ၾကည့္ကိုယ္လံုးနွင့္မဆံ့သည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ဘယ္ကိုေရာက္ေနမွန္းမသိ ေျခဦးတည့္ရာ လမ္းမေပၚမွာေလွ်ာက္သြားေန၍ လမ္းမေပၚရွိ ရႊံ့ဗြက္အိုင္မ်ားက တည္ၾကည့္အက်ႌနွင့္ပုဆိုးကိုလာမိတ္ဆက္သည္ကတစ္ေၾကာင္း တစ္ကိုယ္လံုးရႊဲနစ္မွဳအေပါင္းသရဖူေဆာင္းေနေတာ့သည္။

ဝေဒနာရထား{Completed}Where stories live. Discover now