AYÇA | Texting ✓

2.5

Keyifli okumalar!

Bölüm şarkısı: Serdar Ortaç- Gıybet
Yıldız Tilbe- Çat Kapı

🌻💞

Yamaç: Seni nasıl üzerim? (09.30)

Yamaç: Kıyamam ki güzelim.

Yamaç: Konuşan konuşsun, sen aldırmağ!

Yamaç: Sen çiçeksen ben böcek.

Yamaç: Oha! Şarkı bize yazılmış.

Yamaç: Ben böcek değilim, orası ayrı konu ama jxdmxmdmxmd

💫

Yamaç: Çiçeğim? (10.40)

Yamaç: Hâlâ dönmemişsin mesajlara

💫

Yamaç: Ayça? (11.20)

Yamaç: Ayça korkmaya başladım.

💫

Yamaç: Neden mesajlarım tek tıkta kalıyor? (12.30)

Yamaç: İnternetin kapalı galiba..

Yamaç: Umarım internetin kapalıdır Ayça.

Yamaç: Ve ben boş yere kuruntu yapıyorumdur.

💫

Yamaç: Ayça, bak şuraya. (13.10)

Yamaç: Arıyorum arıyorum, operatör 'Aradığınız kişiye ulaşılamıyor' diyor.

Yamaç: Artık bak şu mesajlarıma, n'olur..

Yamaç: Çok korkuyorum Ayça.

Yamaç: Hemde çok fazla..

💫

Ayça: Sakin ol. (14.15)

Ayça: Dün gece full dizi izledim, yeni kalktım.

Ayça: Gece telefonu şarja takmayı unutmuşum.

Ayça: Yeni açtım telefonumu.

Ayça: Korkma, bir sorun yok yani.

Yamaç: Ha tamam o zaman.

Yamaç: Of ciddi çok korktum be.

Yamaç: Neyse, iyisin değil mi?

Ayça: İyiyim tabiki şapşal ^^

Yamaç: İyi iyi, hep iyi ol.

💫

Ayça'dan

Sabahtan beri ağlıyordum. Başım ağrıyordu, gözlerim şişmişti. Saçım başım dağınıktı ve bunun üstüne bir de Yamaç'a yalan söylemiştim.

Kendimi berbat hissediyordum.

Bir kaç saat önce, bütün gerçekleri öğrenmiştim.

Babam sabah eve gelmişti, bugün izinli olduğu için evde durmuştu.

Merak ettiğim bütün soruları sormuştum ona.

Yamaç'ın dediği gibi bir abim vardı ve vefat etmemişti. Babam şehir dışına toplantıya gidiyorum derken onun yanına gidiyormuş.

Annem vefat ettikten sonra ne hâlde olduğumu biliyordu ve beni umursamayarak öz olmayan oğluna gidiyordu.

Çok önceden, annemle babam ilk evlendiklerinde yaklaşık 3 yıl çocukları olmamış. O yüzden onlarda yetimhaneden o zamanlar 12 yaşında olan abimi evlat edinmişler. Tabii bir yandan da tedavi görüyorlarmış.

Abim 17 yaşındayken tedavi iyi sonuç vermiş ve annem bana hamile kalmış.

Babamın anlattığına göre, olay bu şekildeydi.

Asaf İlbey.

Babam, dün akşam aniden gelmişti. Her şeyi bana anlattıktan sonra apar topar her şeyini alıp evden çıkmıştı.

Arkasında beni bir enkaz olarak bırakmıştı.

💫

Telefonumun zil sesiyle bakışlarımı ona çevirdim.

Babam arıyordu.

Açmayacaktım.

Telefonun zil sesi tam 3 kez çaldı.

Aradı.

Tekrar aradı.

Ve bir kez daha aradı.

Ama benim umurumda olmadı.

💫

Babamın aramasından yaklaşık 2 saat sonra kapı çalmaya başladı.

Yamaç, evimi bilmiyordu, gelmezdi.

Arkadaşım da yoktu.

Babam zaten dönmezdi.

Kim gelmişti?

Başımın ağrısıyla ayağa kalktım.

Kapıyı açtığımda, karşımda benden 15- 16 yaş büyük duran bir adamla karşılaştım.

Neler oluyordu yine?

"Ayça İlbey?"

"Evet benim." dediğimde içeriye bir adım atmış, bana sarılmıştı.

Ne?

Saçlarımı kokladı ve fısıldadı. "Annem gibi kokuyor saçların."

Geri çekildim. "Bir dakika bir dakika. Siz kimsiniz?"

Gülümsedi, kahverengi gözleri kısılmıştı.

"Ben Asaf. Asaf İlbey,"

Kaşlarımı çattım, bu o'ydu.

Zamanında annemin ve babamın evlatlık olarak aldığı,

Babamın şehir dışına çıkmasına sebep olan,

Karşımdaki kahverengi gözlü adam.

Asaf İlbey'di.

🌻💞

Ay çok güzel bitirdim ğkşbsdöd tam sizi delirtmelik şlemödğ

Daha önce bir kısmını yazmıştım bu bölümün, o yüzden hızlı geldi.

Sınır koymak istemiyorum ama keşke okuyan herkes oy verse.

Her neyse.

Şimdilik hoşçakalın çiçeklerim. 🌻