𝘛𝘖𝘜𝘙𝘌𝘛𝘛𝘌 𝘚𝘠𝘕𝘋𝘙𝘖𝘔𝘌 ¦ 𝘒𝘢𝘨𝘦𝘩𝘪𝘯𝘢

2

Masasını düzenledi, her ne kadar zeki olsa da yeni şeyler öğrenmek onun için bir eğlenceydi. Bitirdiği onlarca ansiklopedisi kitaplığında duruyordu. Rastgele bir sayfa açmak istedi, gözlerini kapattı ve bir sayfada durdu.

"Yönelim mi?"

Cinsel yönelim kişilerin karşı cinsiyete, hemcins veya birden fazla cinsiyete karşı romantik veya Cinsel çekim (veya her ikisini de) hissetmeye yönlendiren kalıcı kişisel bir niteliktir.

Hinata bu kelimeyi daha fazla öğrenmek isterken telefonunun alarmı çaldı. Kalkmak için alarm kullanan insanların tersine, Hinata yatmak için bile alarm kurtardı. Her şeyi dakikasına yapmak onun için normaldi.

Elindeki kitabı aldığı yere koyup suyunu içti, yatağına yatıp gözlerini kapattı. Yarın ilk dersini verecekti, göz kırpma tikleri şiddetlendiğinde hızla yataktan doğruldu. İstemsizce kolunu hareket etmeye, garip sesler çıkarmaya ve boynunu kasmaya başladı.

Sabah tiklerini baskıladığı için şiddetlenmişti. Elini suya götürdü, kolunun titremesi yüzünden bardağı yere düşürdü. Bundan sıkılmıştı artık, ağlamamaya çalıştı. Yaptığı hareketler dışarıda iken insanların dikkatini çekiyor, deli muamelesi görmesine neden oluyordu. Hiç bir okul onu bu hali ile kabul etmemişti, en sonunda kabul edildiği için mutluydu.

Fakat bütün hevesi kursağında kaldı, normal olmak istiyordu sadece. Kendini zorlayarak yorganın altına girdi, hızlı hızlı nefes alıp kendini sakinleştirmeye çalıştı.

"Sadece normal olmak istiyorum"

Yaklaşık bir saat sonra anca kendine geldi, başı ağrıdığı için fazla düşünmeden uykuya daldı. İlk gecesi hiçte güzel gitmemişti.

Sabah ağrıyan gözlerini ovaladı. Masanın kenarında ki ilaçlarını içti. Hem psikolojik tedavi hem de ilaç tedavi alıyordu. Kullandığı ilaç sayısı azalmıştı ama stres yüzünden yaptığı tikler için terapileri artmıştı.

Eliyle alarmına basıp susturdu. Temiz kıyafetler giyip aynadan kendine baktı. Oldukça güzel görünüyordu. Dünü unutmaya çalışıp hızlı adımlarla dışarı çıktı. Ehliyet alamadığı için mecbur otobüse binecekti. Burada yeni olduğu için insanlar onun tiklerini yanlış anlayabilirdi.

Kartını basıp boş bir koltuk buldu, camdan araca yaklaşan tanıdık bir siluet gördü. Bu şahısı tabii ki tanıdı, Kageyama Tobio.

Yüzünden atmadığı soğuk tavrı, sinirli bakışları ile kötü bir aura saçıyordu. Kartını çıkarıp otobüse bastı, parası yetmediği için söylenerek kartını cebine koydu.

İnsanların uzattığı kartları red ederek arabadan indi. Cidden bu kadar mesafeyi yürüyecek miydi? Okula en az iki kilometre vardı. Hinata koltuktan kalkıp kartını okuttu, şoföre 'bir dakika' işareti yapıp kapıdan indi.

"Kageyama Tobio!"

Seslenişiyle elleri cebinde bir şekilde arkasını döndü, kaşları sürekli çatıktı. Başı nasıl ağrımıyordu diye düşündü Hinata.

"Ne var?"

"Bin arabaya, ben ödedim senin için"

"Senden böyle bir şey isteyen olmadı, işine bak"

İnsanı kanser eden tavrına inat gülümsemesini eksiltmedi Trunculu.

"Okula bu gidişle akşam varırsın"

"Okula gitmek istediğimi söylemedim öğretmen"

Kaşlarını çatımıştı, okula gitmiyorsa sırtında ki çanta neydi?