Only You /Skz

21>Bölüm

Bütün işlerimi bitirmiş ve geriye kalan son 2 kâğıdı okumak için tekrar koltuğa kurtuldum

Tabikide daha düşüncelerim yoktu… Ama çözülebilir olaylardı…

Yani umuyordum…

Gözlüklerimi düzelterek geriye yaslandım. İşte şimdi devam etme zamanı

~Jisung

Öncelikle merhaba Bay Kim… Bunları yazarak anılarım canlanıyor olucak ama yardımcı olabilecekseniz seve seve anlatırım

Öncelikle benim böyle korkuyo olmamı merak ediyorsunuzdur.

Küçükken ben ve arkadaşım sürekli mahalleye oyun oynamaya çıkardık. O zamanlar etraf kötü değildi, bize göre tabi… Tekrar sıradan bir gün çıkmış ve parkta oyun oynuyorduk. Arkadaşım düşmüştü ve karşıdaki bakkalcıdan acıyan dizi için yarabandı almaya gidecektim. Gittim de ama döndüğümde arkadaşımı biri zorla sürüklerken gördüm

Peşlerine koştugumu gördüğünde onu kucaklayıp hızlıca yakınlardaki eski bir evin içine soktu ve kapıyı kapamıştı. Etraftan yardım istedim ama mahalleden kimse geçmiyor ya da 'Orası eski ev evladım. Oraya kimse girmezki' diyip gülerek gidiyorlardı

Sabaha kadar kapısını zorladım.  Kırık camlardan bakmak için zıplayarak güç sarf ettim ama yoktu. Eve gitmemiştim çünkü çocuk aklıydı demek aklıma hava kararınca gelmişti

Eve gidip dediğimde polise gittiler evi araştırdıklarında evin arka tarafından çıkmış olduklarını belirttiler.

Kendime çok kızmıştım çünkü daha önce söyleyecek bir akılım olmadığı içindi… Günler geçtikten sonra bulundu ama ölmüştü. Kendimi affetmemiş ve dışarı hiç çıkmamıştım.

Okulda da sert şiddetlere maruz kaldım. Zorla… zorla dokundular, öptüler, vurdular… ve gittiler. O andan sonra bu süreklenmeye başlamıştı. Konuşamıyacak raddeye gelmiş ve o olaylardan sonra soğuk betonda titremeye başlamıştım.

Lise'ye başladım ve beni savunan bir arkadaş edindim ama temastan çok kaçındım. Ani bir temasa veya bağırma olsun el kaldırma olsun tirtir titriyor ve ellerimi kulaklarıma kapatarak bağırıyordum. Kısaca travması kaldı, o yüzden böyleyim.

Yardımcı olacağınızı söylediniz, umarım yardımcı olursunuz Bay Kim

İnsanların geçmişi… cidden çok acı vericiydi. Kim ne derse desin… cidden çok ağır geçmişi olanlar vardı

Travmaya çözüm bulamazdım evet… ama unutturabilirdim.

Bu 8 kişilik bir grup arkadaş ortamı… birbirlerini destekleyen eğlenen bir toplu grup… bir ihtimal unutturabilirdi

Travması ise zamanla geçebilirdi…

Başımı iki yana sallayarak derin nefes aldım… Dışarısı hala aydınlıktı ama saat 5'e geliyordu

Pek uzun sürmeden son kâğıdı elime aldım.

Şu işi bitirip düşünmem gerekiyordu… Pazar gününü bu düşünmeye ayırıcaktım

~Hyunjin

Merhaba Bay Kim. Öncelikle bir hastalıgım yok. Sıkıntı olarakta aile içi sorunlarım var biraz

Annem ve babam sık sık kavga ediyor. Kavgalarının sebebi benim ama ben pek takmıyorum çünkü geleceğimi konuşuyorlar

Babam katı bir insandır. Yani benim büyük ihtimalle bu yaptığım; Müzik, basketbol, resim ve diğer becerilerimi umursamiyacaktır.

Ama annem tam tersi beni önemsiyor ama benden çokta babama tapıyor gibi birşey babam bir çok kez ayrılık lafını ettiğinde annem sözleri değiştirerek istediğin olsun gibi şeyler söylüyor. Beni dinlemiyorlar anlıyacağınız. Benim buna bir şeyler bulmam lazım… Yardımcı olun lütfen Bay Kim annemle veya babamla konuşun ben istemediğim ve alakalı olmadığım konuda okuyup meslek sahibi olmak istemiyorum

Kısa bir yazı olmasına kıyasen gayet açıklayıcıydı…

Bayan Hwang… Okula gelmişti konuşmuştuk ama yine demişti 'Beyim buna çok kızar'  oğlunun geleceği için kocasını dinlemesi…

Her öğrenci kendi seçme ve seçilme hakkına sahipti… Bunu kendileri seçmeliydi

Bay Hwang ile konuşabilirdim, ama tepkisi ve dinlememesi meçhuldu

Sıkıntılı bir iç ile kendimi iyice koltuğa bıraktım…

Çok zordu… Düşünmekte çok zordu…

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Helloğ~ Diğer bölüm sizcr nası devam etmeliyim? Fikriniz varmıdır?

Soruyu cevaplarsanız sevinirm~ Kendinizr iyi bakın öpüldünüz 😽