ကမၻာတစ္ဖက္ျခား
Parrt 12
"မင္းက.... ခရီးေဝးသြားနိုင္လို႔လား... မင္းပုံ မင္းလဲၾကည့္ဉီး.... ျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္နဲ႕... ''
က်ားမင္း... အာမခံဌာန၏ တာဝန္ခံ ေျပာေသာစကားေၾကာင့္ ေဝ့ဝူရွန့္တစ္ေယာက္ မိမိ
ကိုယ္ကို ျပန္ငုံ႕ၾကည့္လိုက္သည္... သူ ေျပာသေလာက္ႀကီးလဲ မဆိုးပါဘူး....
ဒီေန႕...နန္က်င္း ၿမိဳ႕စားမွ နန္းေတာ္သို႔ ဆက္သေသာ အခြန္ေငြမ်ားအား သြားေရာက္ သယ္ ေဆာင္ရမည္ျဖစ္သျဖင့္ သမားေတာ္အကူအျဖစ္ အလုပ္ရရွိထားေသာ ေဝ့ဝူရွန့္ပါ လိုက္ပါရ
မည္ျဖစ္သည္.... သမားေတာ္အသစ္က မည္သူမွန္း.ယခုထိ မျမင္ရေသး...
ေရွးေခတ္ အာမခံခရီးသြားလုပ္ငန္းမွာ လုံၿခဳံေရးေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ တခ်ိဳ႕သာ ျမင္းျဖင့္ ခရီးႏွင္
ၿပီး.က်န္လူမ်ားမွာ ေျခလွ်င္သြားၾကရျခင္းျဖစ္သျဖင့္ သူ႕ကိုယ္သူ အေတာ္ေလးအားတင္းထား
ရသည္...
သိပ္မၾကာခင္ အနီေရာင္ဝတ္စုံျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ဉီးႏွင့္ အမ်ိဳးသားငယ္တစ္ဉီးတို႔ ေရာက္
ရွိလာေလသည္.... တာဝန္ခံက ၿပဳံးၿဖီးေနေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ ပ်ဳငွာစြာႀကိဳေလသည္...
"ေဝ့ဝူရွန့္.... သူက... သမားေတာ္ ဝမ္ခ်င္တဲ့.... မင္းက... သူ႕ကို ကူညီေပးရမွာ.... ''
"ဗ်ာ..... ေၾသာ္.... ဟုတ္.... ဟုတ္ကဲ့.... ''
ဘယ္ႏွယ့္ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေလးက သမားေတာ္တဲ့... ေသးေသးသြယ္သြယ္ အရပ္ရွည္ရွည္ႏွင့္
ထိုအမ်ိဳးသမီးကေရာ လမ္းေလွ်ာက္နိုင္ပါ့မလား ... ေဘးနားက ေကာင္ေလးကေတာ့ ေတာ္
ေတာ္ေလး အရပ္ျမင့္ကာ ထြားက်ိဳင္းသန္မာပုံေပၚသည္.... သူကေရာ သမားေတာ္ပဲလား?
"ကြၽန္ေတာ္က ဝမ္နင္... ဝမ္ခ်င္က်ဲရဲ႕ ေမာင္ပါ... က်ဲကို အေဖာ္လုပ္ေပးရင္း အေတြ႕အႀကဳံရခ်င္
လို႔ လိုက္လာတာ... ''
ဝမ္ခ်င္ဆိုေသာ ခပ္လွလွ အမ်ိဳးသမီးက မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းႏွင့္ သူ႕ကို အထက္စီးကေန
ၾကည့္ေသာ္လည္း ဝမ္နင္ဟူေသာ ေကာင္ေလးကေတာ့ ႏုညံ့စြာၿပဳံးလွ်က္ ေဖာ္ေ႐ြစြာႏႈတ္ဆက္
ေလသည္...
"ဟုတ္လား... အေဖာ္ရတာေပါ့.... ညီေလးဝမ္နင္....''
"အာ....ကြၽန္ေတာ္က အသက္ ၁၈ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္ဗ်... ကြၽန္ေတာ္က ပိုႀကီးလိမ့္မယ္ထင္ပါ
တယ္.... ''
