𝘮𝘩𝘢 𝘰𝘯𝘦-𝘴𝘩𝘰𝘵𝘴

yapılmaması gereken

Kulaklarını kapa dedi adam sessizce, bu kısık sesi işiten İzuku neler olduğundan habersizdi...

Neden buradaydı? Neden kulaklarını kapatması gerekiyordu...

Her şey o kadar hızlı gelişmişti ki, çocuğun psikolojisi allak bullak olmuştu-

-

Ve bir cam kırılma sesi ile uyandı çocuk...

Gördüğü her şey bir rüyaydı ve gördüğü rüyanın etkisinden çıkamamış, kan ter içinde kalmıştı.

İzuku derin bir nefes vererek buruşuk Çarşaflı yatağından kalmış ve sakince mutfağa doğru yürümeye başlamıştı, sonuçta kırılan cam sesinin neyden olduğunu merak ediyordu.

Yorguca koridorda yürüyerek mutfağa doğru ağır adımlarla gelmiş ve esnediğinde kapanan gözlerini mutfağa doğru açtığında donup kalmıştı.

Tüm mutfak dağılmıştı!? Nasıl olabilirdi? Sadece küçük bir kırılma sesi duyduğuna emindi lakin yerler dolucasına kırık camlar ve kırık porselenler ile doluydu.

İzuku yutkunarak geriye doğru gittiğinde arkasında çarptığı sert iyi yapılı adamı hissetti...

Korkudan arkasını dönemedi.

Ve arkasında ki adam sessizce kulağına doğru fısıldadı.

"Sana kulaklarını kapatmanı söylemiştim."

İzuku susmuş bir şekilde gözlerini sımsıkı kapatmaya devam ettiğinde bu sefer ses daha yüksek, kulak ağrıtacak şekilde çıkmıştı.

"Sana kulaklarını kapatmanı söylemiştim! Lanet olsun!"

İzuku korku ile gözlerini daha çok sıkarak ellerini kulaklarına koydu, duymak ve görmek istemiyordu... Korkmuştu.

Sımsıkı kapattığı kulakları silah tetik sesini nasıl duyabilirdi ki..?

_______________________________

Sarışın önünde ki cesedin yanına oturarak, titreyen elleriyle bir sigara yaktı.

Gerçi gözyaşları dolmuş gözleri ve titreyen eliyle sigaraya yakmak bi hayli zor olmuştu.

Yerdeki kanın kıyafetine geçmesini aldırmadan, yeşil saçların kanlı olmasını umursamadan yeşilli saçları okşadı.

Sigarasından ağır bir duman alarak dışarıya doğru verdi.

"Sadece kulaklarını kapatmanı istemiştim..."

______________

"Bazen bize söylenen şeyleri yapmadığımız zaman pişman olabiliriz."

______________