Missing Pieces of Memories (COMPLETED)

Chapter 5

Want

Sumabay nga 'ko sa kaniya sa kotse niya at hinatid niya 'ko sa apartment.

Wala akong imik, dahil napakadami pang tanong na pumapasok sa utak ko.

Why he can't answer me. Sobrang dali lang ng mga tanong ko sa kaniya, pero he's always ignoring me. Kung hindi naman ay iniiba nito ang usapan.

Nag-usap sila ni Ate Val na hindi man lang ako sinama.

And before he left, parang pansin ko na ayaw pa nitong umalis. At umiling na lang ito na para bang may sumagip sa isip niya.

"What happened, Ate Val. Did he say something to you? Anong napag-usapan niyong dalawa. Mamamatay ako sa curiosity nito ngayon. Bakit ba kasi kayong dalawa lang ang nag-usap," gigil kong tanong sa kaniya.

I saw her laughed and hugged me.

"We talked about you, Av. He told me about the contract that you made and he's agree of that. Sinabi niya na wala naman siyang gagawing masama sa 'yo. At pinapirma niya na rin ako ng ilang documents about do'n sa utang natin. We are free! I'm a little bit happy but being sad now. Paano ko nakaya na ipagkalulong ka, para lang mabayaran ang malaking utang natin. Wala akong kwentang ate sa 'yo. Dapat ay ako ang gumagawa ng paraan para mabayaran 'yon. Hindi ikaw!" she's crying and I don't know how to stop her.

"Ate Val, stop crying. You never force me to so this. Ako ang nagkusa. You're the best Ate, dahil nang nagkakasakit si Mama, you're always there to sustained our needs. Ikaw ang nagkayod kalabaw para sa atin. And I'm here, para ibalik din iyon sa 'yo. So don't worry, nothing will happen. Kaya mag-ingat ka rito. Uuwi naman ako every Saturday and Sunday, e! Ayon ang napag-usapan namin ni Sir Clemonte."

She just nodded at me and hugged me tight.

"I'm very sorry, Av. I'm sorry. And you know that I've always love you. Ikaw na lang ang meron ako. Ayokong mawala ka pa sa akin."

Hinarap ko siya. "Ang OA, huh! I said uuwi naman ako rito, Ate. T'ska don't worry hindi ako mawawala sa 'yo. Alam mo naman na tayong dalawa na lang ang magkasangga," I smiled at her now.

And then I saw her crying now at hindi ko alam kong bakit.

"Thank you, Av. Thank you!" she hugged me tight and still not done saying those words to me.

"Yes, Ate. Thank you rin."

Nag-iyakan pa kami ng ilang minuto at pagkatapos no'n ay nagtawanan na.

Para kaming mga baliw. Mabuti na lang kami lang na dalawa sa apartment na 'to.

Kinabukasan. I packed all my belongings that I needed. Pero nag-iwan pa rin naman ako para pag-umuwi ako rito ay may gagamitin ako.

"Av. Please mag-ingat ka. Dadalawin kita sa main branch. At palagi mong sagutin ang tawag ko at ang gamot na dapat mong inumin."

I laughed at her. Kanina niya pa 'yon pinapa-remind sa akin at memorize ko na ang mga sinasabi nito.

"Opo, Ate. Memorize ko na lahat ng mga habilin mo. Kaya tama na," natatawa pa rin ako.

"I just wanna make sure na okay ka lang doon. Pero alam ko naman na hindi ka no'n pababayaan. Kasi ayon ang sinabi niya sa akin, kagabi."

Hindi ko alam kung bakit parang tumalon na lang bigla ang puso ko sa sinabi ni Ate Val. For real? Sir Clemonte told that to her? Hindi niya ko pababayaan? Grabe naman. I didn't expect that he will say that.

"Sige, Ate. I'll go ahead. Naghihintay na 'yong driver."

Hinalikan ko siya sa kaliwang pisngi nito at siya ay ganoon din sa akin.