✎ᝰ┆𝐏𝐑𝐈𝐍𝐂𝐄 𝐎𝐅 𝐌𝐘 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓

♕︎Bölüm 1♕︎

Yıllar.. yıllar önce, küçük bir kasabada yaşayan bir ailenin çocuğuydu Y/n. Babası bir savaşçıydı. Y/n babasına her zaman hayranlıkla bakıyordu. Büyüdüğünde kendisi de onun gibi güçlü bir savaşçı olmak istiyordu ve savaşlara son vermek, barışı sağlamak istiyordu.

Y/n büyüdüğünde bu isteği daha da artmıştı. Fakat ailesi onun hayatını tehlikeye atmasına karşı geliyordu. Ama Y/n hiçbir zaman bu isteğinden vazgeçmedi. Ailesi de bunu anladığında istemeyerek de olsa onayladılar ve Y/n artık, orduda görev almak için ailesinden uzakta bir krallığa gitti.

Yıllarca sıkı eğitim gördü. Düşe kalka kendini geliştirdi ve bu azmi, bugün ordunun en gözde askeri olmasını sağladı. Kendiyle gurur duyuyordu ve inancı tamdı.

Kimi zaman ağır yaralarla, kimi zaman da hafif sıyrıklarla atlatıyordu. Ama bunlar onu amacından vazgeçiremedi. Ordunun nadir kadın askerlerinden biriydi Y/n. Hatta öyle ki, ordudaki erkek askerler bile Y/n'e hayranlıkla bakıyordu. Hepsi kendini Y/n'in yanında zayıf hissediyordu.

Bir gün o krallıktaki Kral hastalandı. Durumu ağırdı. Doktorlar fazla vakti kalmadığını söylediler. Bunun üzerine Kral tahttan inip, konumunu oğluna devretme kararı aldı. Oğlu da aynı Kral gibiydi ve babası oğlunun bu işin altından rahatlıkla kalkabileceğini düşündü. Ama oğlu bu önemli konumu henüz almak istemiyordu.

Kralın son nefesine kadar devam etmesini, o vefat ettikten sonra bu konumu alacağını söyledi. Kraliçe de bu kararına katıldı oğlunun. Kral ise bir süre düşündü ve sonunda o da kabul etti. Oğullarına değer veriyordular ve şuan için ona bu kadar ağır bir yük vermek istemediler. Şuan için Prens olmak bile onu hayli yoruyordu.

Y/n Kralın hastalandığını duyduğunda üzülmüştü. Ne de olsa ailesinden ayrılınca yıllarca Kral Y/n'e sahip çıkmıştı. Y/n onu babası gibi görüyor ve saygı duyuyordu. Şimdi sanki öz babası elinden kayıp gidiyormuşcasına çaresizdi. Aynı şekilde Kraliçe de onun için bir anne olmuştu. Ama Y/n aynı şeyi Prens için söyleyemezdi...

~Y/n'den~

Bugün her zamanki gibi gün ağarmadan önce kalkarak orduya gittim. Komutan bugün sefere çıkacağımızı söyledi. Askerlerin hepsi zırhlarını kuşandı, kılıç ve oklarını alarak atlara bindiler. Ben de bu sırada komutanın yanındaydım.

"Sana güveniyorum Y/n. Her zaman olduğu gibi bugün de başarıyla tamamlayacağız."

Y/n:"Hiç şüpheniz olmasın Komutanım!"diyerek Komutan Erwin'e asker selamı verdim. Ardından diğerlerinin yanına döndüm.

Birkaç dakika sonra Komutan Erwin görevlerimizi bildirmek için geldi ve anlatmaya başladı.

Erwin:"Anlaşılmayan bir şey var mı?!"

"Hayır Komutanım!"diyerek asker selamı verdik.

Erwin:"Güzel. Size güveniyorum."

~

Yaklaşık iki saat sonra görev yerine gelmiştik. Hava aydınlanıyor ve yağmur başlıyordu. Birkaç dakika daha ilerledikten sonra atları dinlendirmek için durduk. Atalarımızdan indik ve ağaçların altına oturduk. O sırada yanıma Mikasa gelmişti.