atychiphobia. | bakudeku

hatırlıyor musun ?

[bölüm 5]

hatırlıyor musun ? ilk tanıştığımız günü. küçücüktük daha. ben ormanda koşuştururken düşüp dizimi incitmiştim ve bir kayaya yaslanıp ağlıyordum ki sen geldin yanıma. çömeldin ve kanayan dizimin üstündeki elimi çektin. "iyi misin ?" diye sorduğunda ağlamaktan sana cevap verememiştim. sen ise çantandan peçete ve yarabandı çıkarıp yaramı sarmıştın. ağlamamın geçmesi için ise elimi tutup kaldırmıştın ve kendini tanıtmıştın. o zaman çok nazik olduğunu düşünmüştüm. arkadaş olmak istedim seninle, çünkü pek arkadaşım yoktu. herkes dışlardı beni, bense bilmezdim nedenini. adını sordum sana. sen de küçük dudaklarını oynatarak cevap verdin "bakugo katsuki. peki ya senin ?"

"izuku midoriya."diyerek cevap vermiştim sana. en iyi arkadaşlar olmuştuk o günden sonra. her zaman beraberdik seninle.

hatırlıyor musun ? dört yaşına geçtiğimiz yıl. sen benliğini kazanmıştın ve herkesin ilgisini üstüne toplamıştın. benim ise benliğim ortaya çıkmamıştı, doktora gittiğimizde bana "benliksiz" demişti. o anda yıkılan hayallerim yetmezmiş gibi, etrafımda tanıdığım herkes benimle dalga geçmeye başlamıştı. sana güveniyordum, senin benim yanımda olacağına inanıyordum. içimde kalan son umudumla gözlerimi sana çevirdiğimde, bana acınası bir şekilde bakıyor ve gülüyordun. bunun umudumu yitirdiğini düşünebilirsin ama hayır, ben umudumu kaybetmemiştim. sen daha ilk olayda beni arkadaşın olarak görmeyi bıraksan da ben bir gün tekrar en yakın arkadaşlar olacağımıza inanmıştım.

hatırlıyor musun ? 4-5 yaşlarındaydık. oyun parkındaki bir çocuğa sataşmıştınız ve ben de zayıf vücudumla size karşı koymaya çalışmıştım. bana dayak atmıştınız, yumrukların değil ama o yumrukları atan kişinin sen oluşu acıtmıştı en çok. o yumruklar suratıma değil, kalbime gelmişti. her bir yumruğunla kalbimi ve beraberinde paramparça olmuş olan arkadaşlığımızı biraz daha parçalıyordun.

hatırlıyor musun ? ortaokulumuzdaki sıradan bir gündü. insanlar kötü sözler söyleyip dalga geçerdi benimle, sen de onlara eşlik ederdin tabii.. o gün biraz daha farklıydı. defterimi yakmıştın, hayallerimi sakladığım defterimi. daha sonra da omzumu. fiziksel acıyı bastıran şey kalbimin acısıydı. her hareketinde daha da parçaladığın arkadaşlığımızın acısıydı. benim hâlâ umudum vardı fakat sen arkadaşlığımızı yıllar önce kesmiştin. ve biliyor musun ? omzumdaki yanıktan daha fazla acıtan bir şey vardı. sınıftan dışarıya doğru adımlarını yönlendirirken ağzından çıkan sözler, kalbime bir bıçak gibi saplanmıştı. sana karşı koymaya çalışmıştım ama maalesef, içimdeki korku bu cesaretimi bastırmıştı. sizin kahkaha atarak sınıftan çıkmanızı beklerken kafam yere eğikti. siz çıktıktan sonra aşağıya inip defterimi almıştım.

biliyor musun ? o gün isteğini yerine getirmeyi denedim. ama aklıma sen geldin, eğer cidden yapsaydım büyük ihtimal intihara teşebbüsden ceza alacaktın ve bu kahraman olma hayallerinin tamamen yıkılması demekti. ben bunu göze alamadım, yine senin için vazgeçtim.

daha sonrasında yuuei'ye başladık, artık bana eskisi gibi davranmıyor olsan da kirishima'yla olan ilişkin canımı yakıyordu. hayır, yanlış anlamanı istemem. kesinlikle kirishima'ya karşı nefret beslemiyorum, sadece ikinizin ilişkisini kıskanıyorum. o'nun yerinde olmak için nelerimi vermezdim..

ah bir de, tabii bu sadece işin seninle alakası olan kısmı. belki bir gün bunları yüzüne söyleyecek cesareti bulurum, diğer sırlarımı saklayacak cesareti de.

umarım, bu yazdıklarımı benim isteğim dışında öğrenmezsin, kacchan.     

~18.04.20

ara bolum atiyorum 🧍🏻‍♀️

neyse arksdaslar hala tam olarak bi ilham gelmis degil yazmaya calisicam ama

bu bolumu izukunun gunlugunden bi sayfa givi dusunebilirsiniz ? katsukiye ithafen ofc

neyse optum

by.