Black Souls | Taekook

1: Baby Don't Stop

İyi okumalar,

The look in your eyes, I know you want some.
I still got my money.
[Pour It Up]

—

Para dünyayı döndürüyordu.

En azından benim dünyamı döndürdüğü gözle görülür bir gerçekti.

Kırmızı tabelaların aydınlattığı başıboş bir sokakta sadece arkamızda ki birkaç düzine adamın silahlarından çıkan kurşunların bir yerlere çarpma sesi ve bundan büyük bir haz duyup "Yine ıskaladınız!" diye onlara sataşan Taehyung'un kahkahaları vardı.

Gömleğinin içine sokuşturduğu dolarların çoğu hızlı koşuşumuzdan dolayı yerlere dökülüyordu fakat Taehyung'un asıl istediği şeyde kucağındaki değerli taşların olduğu deri çantaydı.

Aslında yakalanmamız bilinçli olan bir şeydi. Heyecan aradığımız zamanlarda Taehyung bilerek kameraları açık bırakır, oldukça yavaş hareket ederek peşimize adamlar takardı. Şimdide öyle anlardan birindeydik ve ben üst bacak kaslarımın sızladığını hissederken yanımdaki beden hiç yorulmuş gibi durmuyordu.

"Araba bu köşede, hızlı ol."

Kucağında ki çantayı bacağı ile desteklemiş, tutuşunu düzelttikten sonra sol tarafta kalan arabaya doğru hızla koşmaya devam etmişti. Attığı her adımda kaslı baldırlarını saran kot yırtılacakmış gibi geriliyor, siyah saçları rüzgarda uçuşurken keskin siması kendini belli ediyordu.

Ve ben şimdi bakışlarımı bu adamdan çekmeli ve kaçış biletimiz olan arabanın anahtarlarını bulmalıydım. Mavi kotumun arka cebinden zorlanarakta olsa anahtarı aldıktan sonra artık işin daha eğlenceli olan tarafına başlıyorduk. Taehyung bir baş işareti ile arabayı açmam gerektiğini belli ederken, üstü açık olan arabanın arka koltuğuna resmen milyarların olduğu çantayı fırlatmış, sürücü koltuğuna kapıyı aralama gereği duymadan kurulmuştu.

Avucumun arasında ki anahtarı karşımda ki bedene attığım gibi yanında ki deri koltuğa kurulmuş, "Taehyung çok yaklaşmışlar. Bas gaza, bas." diye heyecanla bağırmıştım.

Ve tüm sokağı ayağa kaldıracak kadar güçlü bir motor sesi duyulurken, Taehyung tapılası parmaklarını önünde ki direksiyona sarmış ve sağ kolunu havaya kaldırırken, dişlerimi sıkı sıkıya alt dudağıma geçirmeme sebep olacak şeyi yapmıştı.

Orta parmağını arkada ki adamların görebileceği kadar kaldırmışken, uzun bir ıslık çalmış ve sert bir kalkışla resmen bizi uçurmuştu. İşte bu adama ve onun arabalarına bayılıyordum.

Özellikle altımızda ki kırmızı bir canavara benzeyen bu Ferrari favorimdi.

"Peşimizden gelmezler gevşe biraz." işaret parmağı ile dudaklarının kenarını kaşırken, bir yandan da göz ucuyla beni kontrol ediyordu.