『catwoman 』ϟ jennie kim ✓

➁ ┊ ᑎ İ ᗴ

Elimle striptiz çubuğunu kavradıktan sonra vücudumu olabildiğince esnetip, dönüyordum. Fiziğimin çekici gözükmesi önemliydi, şuan bu kırmızı renkli spot ışıklarının altında seksi olmak zorundaydım, seksi olmalıydım. Her bir izleyicimin içi şehvetle dolup taşmalıydı.

Çünkü ben buydum. Benim işim buydu. Ben burada sadece seksi olarak bir işe yarayabilirdim.

Peki ya daha fazlasıysam? İçimde bir yerlerde daha fazlası varsa? Ben sadece buradayken birilerini etkilemek zorundaydım, peki ya buradan çok çok uzaklara gidersem?

Birilerini etkilemek ya da seksi olmak zorunda kalmadığım bir yerleri bulabilir miydim? İlla ki rahat edeceğim bir yer bulmak zorunda mıydım? Ya kendi yerimi kendim yaratsam?

Bir kez olsun, sadece bir kez, kendim için bir şeyler yapamaz mıydım? Kendim için ufak bir iyilik hiç fena olmazdı. Bunca zamandır kendime fazla gördüğüm o ufak iyiliği belki de artık yapmalıydım.

Kalçamda bana ait olmayan, yabancı bir sıcaklık hissettim aniden. Düne kadar bu benim normalimdi fakat şimdi, bu gece klübüne ait her şey bana ziyadesiyle yabancı ve anormal geliyordu.

Ben sadece bir objeden ibaret olamazdım. Ben daha fazlasıydım. Aynı diğer insanlar gibi.

Kalçamda ki el, üzerinde durduğum sahneden inmemle kaydı ve benden uzaklaştı. Makyaj odasına ilerliyorken birden patronum beliriverdi karşımda.

"Ne yaptığını sanıyorsun? İşten kovulmak mı istiyorsun? "

Adımlarım geriliyor birden. Olduğum yerde sallanıyorum. Sonra bir ses yükseliyor kafamın içinde, hadi Jennie, eğer şimdi yapmazsan bir daha asla yapmaya cesaret edemeyeceksin.

"Artık, işim bu değil."

Patronum duyduğu cevapla şaşırıyor. "Alkolü fazla mı kaçırdın sürtük!?"

"Ben sürtük değilim. Ben bundan daha fazlasıyım."

"Ne saçmalıyorsun sen?"

"Çekil önümden, kıyafetlerimi almalıyım."

Beni omuzlarımdan sertçe ittirerek yere düşürmüştü. "Seni aptal fahişe! Bu gecelik işini yap daha sonda nereye istiyorsan siktir git!"

"Hayır şimdi gideceğim. Beni rahat bırak!"

Makyaj odasına girmek istedim fakat bir kez daha yere düşürüldüm ve tekmelendim. Bana kıyafetlerimi ve çantamı vermesi için yalvarmıştım saçlarımdan dışarıya sürüklenirken.

Dizlerimin üstünde, asfalt yola düşerken gece kulübünün kapısının sertçe kapandığını işittim.

Özgürlük bu kadar can yakıcı ve hırpalayıcımıydı sahiden? Sadece kendim olmak istemiştim oysaki. Sadece tabularımı yıkmak ve yıllardır içimde bastırdığım özüme kavuşmak istemiştim. Bütün bir hayatım boyunca başkalarının benim yerime verdiği kararları sadece bir kez olsun reddedip kendi kararlarımla hareket etmek istemiştim.

Birkez olsun sokaklarda dolaşmak istiyordum özgürce, bana ait kararlarla. Başkalarının bana çizdiği yolda değil, kendi yolumda özgürce yürümek istiyordum bu gece.

Ya da bir akşam üstü, derdim tasam olmadan, güneş henüz batmışken ve gökyüzünde o tatlı açık pembe ve şeftali renkleri denize yansıyorken ben kayalıklara vuran tuzlu dalgaların sesini dinlemek istiyorum sadece.

O an fark ediyorum ki ben sadece biraz huzur istiyordum.