ေရးႀကီးသုတ္ျပာနဲ႔အိမ္ကိုျပန္လာေပမဲ့လည္း နားထဲမွာ ၾကားေယာင္ေနတဲ့ စကားကေတာ့
'ငါးနာရီအတိဆိုတာနဲ႔အိမ္ျပန္ေရာက္ရမယ္ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔မွ ေနာက္က်လို႔မရဘူး'
ကြၽန္ေတာ့ကိုအရမ္းကိုႏိုင္စားလြန္အားႀကီးတဲ့ ခ်ာတိတ္ေလးတစ္ေယာက္
ခ်မွတ္ထားတဲ့စည္းကမ္းေလးထဲကတစ္ခုေပါ့။
နာရီကိုၾကည့္ေလ ၾကည့္ေလ အခ်ိန္ေတြက ကုန္ျမန္ေလဘဲ 6 နာရီေတာင္ခြဲေတာ့မယ္။
အိမ္နားေရာက္လာေလ ေျခလွမ္းေတြက ေလးလံလာၿပီး အိမ္ေတာင္မျပန္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
လွည့္ျပန္ဖို႔လုပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ လက္ကိုဖမ္းဆြဲခံလိုက္ရသည္။
"ဒါကဘယ္ကိုေျပးမလို႔လဲ"
အိမ္မျပန္ဘဲ တစ္ေနရာသြားခိုဖို႔လုပ္ထားတာ အခုေတာ့ အစီအစဥ္ကေျပာင္းသြားျပန္ၿပီ။
ရွိသမွ်သြား 32 ေခ်ာင္းကိုၿဖဲျပလိုက္ၿပီးမ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးလိုက္သည္။
"မေျပးပါဘူး အိမ္ကိုဘဲျပန္မလို႔ပါ ဘာကိစၥနဲ႔ ဒီကိုေရာက္ေနတာလဲ ရတု ဘာလဲ ႏိုင္းကိုလာႀကိဳတာလား"
ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္လုပ္ေနတာေၾကာင့္ ရတုတစ္ေယာက္ ေဒါသေတြထြက္လာၿပီ လမ္းမမွာမို႔လို႔သီးခံေနတာ။
"ေနာက္မက်ပါနဲ႔လို႔ေျပာတာကိုေနာက္က်ရဲတယ္ေနာ္ သတၱိေတြသိပ္ရွိေနတယ္ေပါ့"
"ေၾကာက္ေသြးပါရင္ ေဖာက္ထုတ္လိုက္မယ္ ႏိုင္းတို႔က ဘယ္သူ႔ကိုမွမေၾကာက္တာ"
အျပင္မွာမို႔လို႔ အသံကစာေနတာ။ အိမ္မွာသာ ဒီေလသံနဲ႔ေျပာၾကည့္ အ႐ိုးက်ိဳးတဲ့ထိ႐ိုက္ခံရမွာ။
"အိမ္ေရာက္မွဒီကိစၥရွင္းမယ္ ျမန္ျမန္လိုက္ခဲ့စမ္း"
သူနဲ႔ခပ္လွမ္းလွမ္းကြာကြာမွာ ေလွ်ာက္ေနတာေၾကာင့္ လွမ္းေအာ္ေနျပန္သည္။
"ေအး အခုမွေၾကာက္ေန အိမ္ေရာက္ရင္ေတာ့ နာၿပီမွတ္"
"ဘာလို႔ေၾကာက္ရမွာလဲ စိတ္တိုေနတာသိလို႔ အလိုက္တသိနဲ႔ ခပ္ကြာကြာေနေပးေနတာကို"
