Amaris Carter'ın Olabildiğince Sıradan Hikayesi

Bölüm 1: Başlangıç

Amaris, kendi küçük, kırık dökük odasında uyandı. Kırık dökük olsa da kendisine ait bir odası olduğu için mutluydu. Sabahın erken saatlerinde -güneşin ilk ışıklarında- kalkıp bahçesiyle ilgilenmişti. Aslında, bahçe ona ait değildi. Ona seneler boyunca harika şekilde bakan, ailesi olarak gördüğü Bay ve Bayan Carter'ın bahçesiydi.

Bahçe işleriyle ilgilendikten sonra yağmurda kalmasından dolayı paslanan, su yeşili bisikletine atlayıp kasabanın merkezine, alışveriş listesinde yazılı olan birkaç şeyi almaya gitmişti.

Kasaba merkezindeki pazara ulaştığında adım atacak yer yoktu. Bütün kasabalılar pazara gelmiş, kendi ihtiyaçlarını almak için koşuşturuyorlardı. Amaris o koşuşturma içerisinden sıyrılmaya çalışırken biri ona seslendi.

"Bayan Carter! Sizi burada görmek çok hoş. Yardım edebileceğim herhangi bir konu varsa elimden geleni yaparım." Sesin sahibi Babası gibi bir Pazar çalışanı olan Willy Wood'du. Kendisi ortalama boylarda esmer, çilli bir gençti. 17 yaşındaydı, Amaris'ten bir yaş büyüktü. Soylu değildi, ama kasabadaki çoğu kız ona aşıktı. Tabi, Amaris hariç. Onun aşk denen duygu saçmalığına ayıracak vakti yoktu, hiç olmamıştı. Amaris, Willy'nin sesini duyar duymaz ona döndü ve yanına gitti.

"Selam Willy. Sizi de görmek çok hoş. Yardım teklifi için çok minnettarım ama ben hallederim, belki başka zaman." Dedi Amaris gülümseyerek. Willy'nin suratı düştü.

"Siz bilirsiniz,yine de herhangi bir şey olursa bana seslenmeniz yeterli." Dedi Willy ve söylediklerini bitirdikten sonra Amaris'in elini nazikçe tuttu ve öptü. Amaris bunun üzerine gülümsedi ve hafif bir reverans yaptıktan sonra yanından ayrıldı.

Ev için gereken malzemeleri aldıktan sonra bisikletine ilerlerken, kasabanın en iyi butiğinin önünden hayranlıkla geçti. Butik, Bayan Dolores Cooper'a aitti ve kendisi kraliyet ailesinin kıyafetlerini de yapan kişiydi. O butikten bir şeyler alabilmek için ya soylu ya da inanılmaz zengin olman gerekiyordu -ki zaten zengin olmanın tek yolu soylu doğmak ya da bir soyluyla evlenmekti. Kısacası bu Amaris için imkansızdı.

Aldığı malzemeleri bisikletinin çiçeklerle süslenmiş sepetine yerleştirip evine doğru yola koyuldu. Evi kasaba merkezinden biraz uzaktaydı. Bu yüzden yaklaşık 30 dakika sürmüştü yolculuğu. Evine döndüğünde, evin hanımı Bayan Carter mutfakta öğlen saatlerinde yemek zorunda kaldıkları geç kahvaltıyı hazırlamaktaydı. Amaris aldığı malzemeleri mutfaktaki yerlerine yerleştirdikten sonra, Ahırlarındaki atlarla ilgilenen Bay Carter'i kahvaltıya çağırdı. Kahvaltı masasında fazla bir şey yoktu. Yalnızca beyaz peynir, yeni toplanmış çileklerden yapılmış çilek reçeli, domates, ekmek ve taze portakal suyu vardı. Gerçi bu onların en lüks kahvaltısıydı. Sonuçta geçimlerini at çifliğinin işlemesi ve bahçelerindeki ürünlerle sağlıyorlardı.

Amaris, kahvaltı bittikten sonra masanın toplanmasına yardım etti. Geriye hiçbir işi kalmamıştı ve saat daha öğlen saatleriydi. O da içinde eskiz çizimlerinin bulunduğu deri kaplama defterini ve kullanmaktan boyu kısalmış olan kalemini aldı ve bahçenin sonundaki çitlerden geçip yakınlarında bulunan ormanın içerisine girdi. Ormanın içerisinide, mor çiçeklerle kaplanmış bir yere kadar ilerledi ve yanına aldığı örtünün üstüne oturup çizim yapmaya başladı. Orman onun özgür olduğu yerdi.

Tüm yaşıtları ya kasabadan ayrılıp üniversitede okumaya gitmişti ya da okuldan ayrılıp evlenmişti. O ise, okuldan yaklaşık 2 sene önce ayrılmış ve o 2 sene boyunca Bay ve Bayan Carter'a ev işlerinde ve At çiftliğinde yardım etmişti. Üniversite'ye gidecek parası yoktu ya da evlenmek istemiyordu. Gerçi onun düşüncesine göre kimse onunla evlenmezdi zaten. Amaris'in saçları kızıldı fakat tek sorunu bu da değildi. Saçlarında doğuştan gelen bir pigment problemi vardı ve bu da saçlarının arasında beyaz saç tutamları olmasına neden olmuştu. Burnunu ve elmacık kemiklerinin üstünü kaplayan çilleri vardı. Gözleri kahverengiydi. Evlenmiş olan tüm arkadaşlarına göre o bir ucubeydi ve kimse onu sevemeyecekti. Ama Amaris mutluydu.