"Perişan..." Kulağıma fısıltısı ulaşırken kulak mememi dişlerinin arasına aldı ve kışkırtıcı bir şekilde emdi. Ellerimi saçlarına çıkarıp avuçlarken kendime doğru çektim. "Sen perişan olacak en son insansın İlteriş Kara!" Fısıltılı ve hırlamaya benz...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Uzandığım yatakta sıkıntıyla yatarken ödem toplayıp şişen bacaklarıma aldırmamaya çalıştım. Bakışlarımı, bacaklarım hariç her yerde gezindirirken sıkıntıyla yeniden ofladım ve telefonumun kilidini açıp boş boş sosyal medya hesaplarımda takıldım. Yine sıkılıp yapacak hiçbir şey bulamazken şifonyerin üzerinde duran kremime uzandım ve kapağını aralayarak parmağıma biraz sıktım. Telefon kameramı açarak kremimi morlukları geçmek üzere olan gözüme sürerken mutlulukla sırıttım. Az kalmıştı, geçiyordu.
Bugün, mahallede geçirdiğimiz 7. günümüzdü. Bu 7 gün içinde hemen hemen herkesle tanışmış ve onların kızı olmuştum. Gül teyze şu ana kadar favorim olurken getirdiği her şeyden bol bol yemiş ve hareket etmemekle birlikte biraz kilo almıştım. Aldığım kilolar, benim hiç hoşuma gitmese de İlteriş ele dolgun gelen vücudumu sevdiğini söyleyip Gül teyzenin getirdiği her şeyden bol bol yediriyordu.
Abartısız her şeyden.
"Deli kız, yine bırakıp gitti mi seni bizim oğlan?" Kapı açılma sesi ve hemen ardından Gül teyzenin sesini duyarken bozulan sessizlik beni memnun etti. Evet, deli oğlan beni bırakıp birkaç işinin olduğunu söyleyip gitmişti. İçeride, beni emanet ettiği birkaç kişi vardı ama sesleri solukları çıkmıyordu. Sıkılmıştım.
"Gül teyze, gel gel! Sıkıntıdan patlamak üzereyim. Deli oğlan yataktan kalkmamı yasakladı." Başımı, kapıya doğru uzatıp Gül teyzenin gelmesini beklerken evi saran yemek kokusunun ne olduğunu anlamaya çalıştım. Ben, ayı gibi yemek kokusunu almaya çalışırken kendime kızdım. Bu mahalleye gelip 7 gün kalmayla aç birisi olup çıkmıştım ortaya. Gelen her şeyi sorgulamadan yiyor ve içiyordum.Belki bacağımdaki şişlik ödem de olmayabilirdi. Bu konuda kendime hiç ama hiç güvenemiyordum.
"O gavur şansına küssün o zaman! Sana kıymalı börek yaptım. Yanına da ayran. Mis gibi karnını doyurursun şimdi."
Gül teyzenin sesini işitmeye devam edip yüzünü hâlâ göremezken dudaklarımı iştahla yaladım. Kıymalı böreğe bayılırdım. Bir iki dilim yesem bir şey olmazdı bence.
"Sen var ya sen... Bir tanesin!" Benim yalakalık yapmama Gül teyze kahkaha atarak karşılık verirken mutfağa girdiğini göz ucuyla gördüm. Birkaç dakika sonra elinde tepsiyle gelen kadına ayaklanıp yardım etmek istedim ama koridorda dikilen Sefo'nun bakışlarına maruz kalınca hareketlendiğim yerde durmak zorunda kaldım.
Ne vardı canım? Uslu durmayıp İlteriş'le ayak üstü sevişmiş olabilirdim. Nereden bilebilirdim ki ertesi gün ağrılarımın çoğalıp nefes darlığı çekeceğimi?
