Awit Mo, Kwento Ko

8. She by Ed Sheeran (requested by Gwyn_0213)

l look at her as she push a thin pile of paper to my direction. We are seating face-to-face in our square dining table for four.

"Divorce Decree"

That's what the paper header says. I look at the bottom page, there you can see her signature over her name. the name I've been carrying for almost 4 years now. Valdez.

"Ly wala na ba talaga?" I'm trying my best to stop my tears form falling. I look at her in the eyes, trying ot find the same sparks I'd see in her eyes whenever she looks at me but I failed, she just look away.

Dun hindi ko na kinaya. Mya isang patak ng luhang kumawala sa mata ko. Naninikip ang dibdib ko at nanginginig ang mga kamay ko habang inaabot ko ang papel palapit sakin.

Halos hindi ko magawang hawakan ang ballpen na nasa harap ko.

"Okay. I'll sign" for the first time in the last months, nakita ko ulit na tinitigan nya ako ng may interes sa mga mata nya. Ngumiti ako, trying to act as if were just talking about a small decision that can't change our life.

"In one condition" pahabol ko. Kunot noong napatingin sakin. At dahil hindi sya nagsalita I assume na gusto nya lang na sabihin ko na ang condition ko para matapos na ang lahat.

"Date me everyday for a month." Kita ko ang pag-aalinlangan sa muka nya. Ni hindi nya malaman kung san titingin. I know her, alam kong nakikipagtalo na naman sya sa sarili nya base sa pagkunot ng noo nya at pagpapalit-palit ng emosyon sa muka nya.

Pigil ang hininga ko, I know I win. Kung hindi sya papayag sa kondisyon ko ay hindi ko pipirmahan ito.

"Okay" plain nyang pagkakasabi.

"Thank you Dennise." Sabi nya.

Dennise. Si Dennise na lang ako sa kanya. Hindi na ako si Mish.. sya lang ang tumatawag sakin ng Mish. My brace kasi sya nung high school kami kaya hindi nya mabigkas ng tama yung Mich na nickname ko sa lahat ng close friend ko nung highschool, including her.

Tumayo na sya at kinuha ang kahon na naglalaman ng nalalabing gamit nya dito sa condo namin.

Sinundan ko sya, nakatayo na sya sa harap ng pinto. Ako naman ay sa likod ng couch namin.

"Lock the door" tumango na lang ako kahit hindi naman nya yung nakita. Wala na akong lakas para maglabas pa ng kahit anong salita.

Pagkasarang pagkasara nya ng pinto, I broke down.

Napasandal na lang ako sa likod ng couch habang humahagulgul na para bang isang batang nawawala salansangan. Napasabunot ako sa buhok ko, wala na talaga..

Inikot ko yung paningin ko sa buong unit. At lalo pang napalakas yung iyak ko. We've been girlfriends since we're both 18. I had to wait for a year pa dahil mas matanda ako kay Ly. After college, napagdisisyunan naming ni Ly na magsama na and pagkatapos ng dalawang taong pagsasama nagpasya na kaming magpakasal na.

Like any other young couple, paran kaming laging nasa honey moon stage. Nung nagpakasal kami nagsimulang mag-iba ang lahat. Lahat ng bagay ay naging seryoso na. nakiki-alam na rin ang mga parents naming sa desisyon namin. Pinilit ni Dad na magtrabaho si Ly under our company dahil wala daw mangyayari samin kung magpapatuloy lang si Ly sa di kalakihang kumpanyang pinagtatrabahuhan nya. Ako naman ay nagpatuloy lang sa pag-aasikaso sa maliit na catering business na tinayo namin ni Ly na lumago rin naman sa kalaunan.

Everything seems to be perfect. Our relationship is getting stronger everyday and we are very vocal how we love to be united. We have our own house (a condo unit for that matter), cars and money. Kung baga we're living in a luxury. Ang kulang na nga lang samin anak. We plan to have but it never came.