𝐃𝐞𝐯𝐢𝐥'𝐬 𝐂𝐡𝐢𝐥𝐝𝐫𝐞𝐧'𝐬 #𝐓𝐘𝐒𝟐𝟎𝟐𝟏

𝐗 𝟎𝟒 𝐗

Φίλιππου Pov

Είχα περάσει την καγκελόπορτα και διέσχιζα το προαύλιο όταν εντόπισα την παρέα μου από μακριά.

Λευτέρης και Μιχάλης.

Καθώς περπατάω προς τα εκεί το κεφάλι μου είναι στραμμένο προς τα δεξιά όμως νιώθω κάποιον να με σκουντάει από τα αριστερά. Έτσι γυρνάω και βλέπω μια κοπέλα γύρω στη ηλικία μου να με κοιτάζει χαμογελάστε.

Μόλις όμως με παρατηρεί το χαμόγελό της σβήνει αργά και σταδιακά.

''Ω! Συγνώμη σε πέρασα για κάποιον άλλον''

Την ακούω να λέει και η φωνή της ακούγεται τόσο υπέροχα μελωδική στα αυτιά μου.

''Δεν πειράζει''

Της απαντάω απλά ύστερα από μια μικρή (καλά τεράστια) χρονοκαθυστέρηση.

Αυτή η κοπέλα με το μαύρο φούτερ και τη μαύρη φόρμα για κάποιο λόγο με κάνει να αισθάνομαι πολύ αμήχανα!

''Σαμάνθα χάρηκα''

Την ξανακούω να λέει και την βλέπω που απλώνει το χέρι της για χειραψία. Μόνο που εγώ αυτή τη στιγμή είμαι πολύ απορροφημένος στις σκέψεις μου που για ακόμα μια φορά δεν την απαντάω κατευθείαν.

''Φίλιππος''

Νομίζω...

Της λέω τελικά και πιάνω το χέρι της καθώς αποδέχομαι την χειραψία της. Αφού μείνουμε για λίγο ακόμα έτσι απλά να κοιταζόμαστε με τα χέρια μας να κουνιούνται πάνω κάτω εκείνη τελικά αποφασίζει να τραβηχτεί πρώτη.

''Εεε ναι.... Και πάλι συγνώμη για πριν. Χάρηκα πάντως! Ταα..... Λέμε?!''

''Ναι εεε... εντάξει''

Της απαντάω και αφού μου κάνει ένα νόημα χαιρετισμού με το χέρι της γυρνάει για να φύγει.

Το βλέμμα μου την ακολουθεί μέχρι που χάνεται στο πίσω προαύλιο όσο το μυαλό μου από την άλλη αναρωτιέται από ποιο σχολείο είναι. Γιατί από το δικό μας σίγουρα ΔΕΝ είναι.

Και αφού συνειδητοποιήσω ότι τόση ώρα έχω μείνει στη ίδια θέση στη μέση μιας γεμάτης, με κουτσομπόλικα πλάσματα, αυλής και έχω τραβήξει περίεργα βλέμματα γυρνάω και συνεχίζω όσο πιο φυσιολογικά μπορώ τον δρόμο μου.

''Καλημέρα ρε καζανόβα. Τι λέει ποια ήταν αυτή που σου μίλαγε?''

Ακούω τον Μιχάλη να λέει όσο ατημελεί το ήδη ατημέλητο μαλλί του.

''Καλημέρα και σε εσάς βλάκες. Δεν ξέρω ποια ήταν και δεν νομίζω να είναι και από το σχολείο μας. Με πέρασε για κάποιον άλλο''

Τους λέω και βλέπω τον Λευτέρη με την άκρη του ματιού μου να ονειροπολεί. Αναρωτιέμαι τι...

''Καλό κομμάτι πάντως!''

Τον ακούω να λέει ύστερα από λίγο. Αχα! Ώστε αυτό ονειροπολούσε τόση ώρα...

''Τι δεν μας πονάει πλέον το νεφράκι μας για την Κρυσταλλία? Φάγαμε χυλόπιτα και είπαμε να κοιτάξουμε αλλού?''

Τον πειράζουμε με τον Μιχάλη αφού ξέρουμε τι κόλλημα έχει μαζί της.

Εκείνος βάζει το κεφάλι ανάμεσα από τα χέρια του και αφήνει μια βαθιά ανάσα να βγει αργά από το στόμα του.

''Τι λέτε ρε! Φυσικά και δεν φάγαμε χυλόπιτα. Η Κρυσταλλία είναι ένα άπιαστο όνειρο για εμένα. Όμως και να προσπαθούσα βλέπω τον Πέτρο να κάνει καλύτερη δουλειά στο θέμα ''διεκδίκηση'' από εμένα''

Λέει μελαγχολικά όσο παίζει με την κορδέλα – βραχιόλι στο καρπό του. Και φανταστείτε ότι ούτε καν ο ίδιος δεν θυμάται από πού είναι.

Στο μυαλό μου έρχεται πάλι η Σαμάνθα.

Αυτή η κοπέλα έχει αυτό το κάτι που σε τραβάει να το ανακαλύψεις. Να χαθείς μέσα στα μάτια της και να της πεις χιλιάδες ποιήματα για τα χείλη της.

''Μην σκας ρε 'συ. Να δεις που θα την κερδίσεις στο τέλος''

(και κάπου στη μέση θα φας μια χυλόπιτα αλλά δεν στο λέμε)

Του λέω καθώς τον χτυπάω παρηγορητικά στον ώμο όταν τον βλέπω που απελπίζεται περισσότερο.

''Δεν το βλέπω. Τύπους σαν και μας δεν τους θέλουν. Είναι η αλήθεια όσο πικρή και εάν είναι''

''Δεν κατάλαβα! Τι έχουμε και δεν μας θέλουν? Με προσβάλλεις τώρα''

Λέει ο Μιχάλης θιγμένος και τον κοιτάει ενώ έχει υιοθετήσει μια πιο επιθετική στάση απέναντί του.

''Ω, έλα τώρα! Σύγκρινε εμένα με τον Πέτρο. Άσε βασικά θα σου πω εγώ! Εγώ στον πάτο και εκείνος στη κορυφή''

Λέει τελείως απαισιόδοξα. Βλέπω η αυτοπεποίθηση έχει πέσει τόσο υπό το μηδέν που δήλωσε παραίτηση. Αχ, αυτό το παιδί δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ!

''Κοίτα. Εάν αξίζει θα μείνει! Οπότε τι σκας και ΄συ? Και στο κάτω κάτω της γραφής κάνε κάτι για να σε προσέξει και να σε δει με άλλο μάτι. Ολόκληρο γομάρι, ντουλάπα είσαι, μια χαρά πρόσωπο, μαλλί δηλαδή δεν κατάλαβα τι άλλο θέλει?''

Του λέει ο Μιχάλης προσπαθώντας να του τονώσει έστω και λίγο το ηθικό. Όμως με όλα αυτά τα λόγια μου ξύπνησε και εμένα ένα ερώτημα.

Θα κοίταγε ποτέ κάποιον σαν και 'μένα η Σαμάνθα?

LilDevil