"O güzel ağzından bu otel odasında gördüklerinle ilgili tek bir şey çıkarsa, seni affetmem," Kıyafetimin üzerine iliştirilmiş yaka kartıma baktı ve, "Adele." diye tamamladı. Yüzüme doğru eğildi. "Beni anladın mı?"
Yeşil gözlerine baktım titreyen el...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ve ben her yabancı bir yüz gördüğümde, Her güzelliğin bahsinin geçtiği yerde, Gizli bir lütuf gibi verdim onlara Adının varlığını.
Düzenlendi. ----
sınır; 110+ oy
☘️
merak etmeyin, diğer bölümler bu kadar Harry'siz olmayacak. ancak bu bölümü de satır atlamadan okumanızı rica ediyorum. kendimden çok şey kattığım bir bölüm oldu, umarım sıkılmazsınız.
☘️
Lana Del Rey - Don't Let Me Be Misunderstood
☘️
İçinde bulunduğum araba hareket ettikçe midemdeki bulantının da aynı oranda artması normal miydi? Normalde hissettikleri stresin midesine vurduğu insanlardan değildim ama şu an midem, biraz sonra yaşanacakları hissetmiş gibi yerinde kıvranıyordu. Derin bir nefes alıp elimi karnıma götürdüm ve bulantıyı az da olsa geçirmek için hafifçe bastırdım. İşe yaramamıştı tabii ki.
"Neyin var?" dedi Louis kuru bir ses tonuyla. Ne ara kapandığını bile hatırlamadığım gözlerimi açıp ona baktığımda gergin hali dikkatimi çekmişti. "Bir şeyim yok."
Kafasını salladı aşağı yukarı. "Nereye gidiyoruz?" dediğimde sorumu umursamadan kafasını cama doğru çevirdi. Bu hareketi kaşlarımı çatmama sebep olurken tekrar seslendim ona. "Louis?" dedim sorgular gibi.
"Başım ağrıyor, biraz susabilir misin?" Sert bir ses tonuyla söylemesine rağmen kibar tutmaya çalıştığı üslubuyla konuştuğunda derin bir nefes alıp kafamı salladım.
O da tehlikeli bir iş yapıyor olduğu için gergin olmalıydı, sonuçta şu an yakalanması -daha doğrusu yakalanmamız- Harry'i tamamen karşısına alması demekti. Gelecek planlarının bu yönde olduğunu zannetmiyordum, yavaş ama etkili bir son vereceği vardı hep aklımda. Hareketleri de zaten bu tezimi kanıtlar nitelikteydi.
Araba en sonunda bir yerde durdu, çok az uzaklaşmıştık evden. O an gözlerimi etrafta gezdirmeyi anlık olarak akıl edebildim, zira zihnim şu an deli gibi bulanan midemden başka bir şey düşünemiyordu.
Harry'nin evi zaten şehir merkezinden uzaktaydı, biz de sapa bir yoldan giderek daha da uzaklaşmıştık. Bu durum beni korkutmuyor değildi, daha önce hiç böyle bir yerde bulunmamıştım. Tabii, bu kadar savunmasız olmasam az da olsa daha iyi hissedebilirdim.
