မောင်

3

welcome နေ့။

မောင့်ရဲ့ အသားရည်ဝါဝါနဲ့လိုက်ဖက်လှတဲ့ အနက်ရောင်အနောက်တိုင်း၀တ်စုံလေးက မောင့်ကိုယ်ပေါ်မှာ ခန်ညားလိုက်ဖက်လှစွာပါပဲ။

ကျွန်မဆီသို့ တစ်လှမ်းချင်းလျှောက်လာနေတဲ့မောင်က ပြုံးလို့ရွှင်လို့ ။ ဆူညံလွန်းလှတဲ့ ပွဲထဲမှာ မောင့်အပြုံးက ကျွန်မကို အေးချမ်းစေသတဲ့လေ။

"ငြိမ်းစုသွယ်လေးက ဒီလို ကျတော့ လှလိုက်ချည်ပါလား ။ဘယ်နဲ့လဲ ငါပြောတဲ့ဆိုင်က ကောင်းတယ်မလား "

"အင်း ဆံပင်ပါထုံးပေးမယ်ပြောတယ် ငါမလုပ်ချင်တာနဲ့'"ကျေးဇူး ငါနဲ့ဆုရည်အတွက် ဆိုင်ကအမတွေကိုပြောပေးလို့"

"အင်း မင်းဆံနွယ်လေးတွေက ဒီတိုင်းထားလည်း လှတယ်ရယ် "

‌ကျွန်မခေါင်းပေါ်ကို ခပ်ဖွဖွလေးပွတ်လာတဲ့ လက်ဖဝါးနုနု က ခဏတာ။

မောင်စကားပြောရင် ကဗျာဆန်တယ် ပြောရမလား။ ဆံနွယ်လေးတွေတဲ့လေ။

မောင့်လက်ကိုတွဲလျှောက်ရလို့ထင်တယ် ။စင်ကြောက်တတ်တဲ့ ငြိမ်းစုသွယ် မဟုတ်တော့။ အမြဲမှင်ပိပိမျက်နှာ‌‌ေသနဲ့နေတတ်တဲ့ ငြိမ်းစုသွယ်မဟုတ်‌‌ေတာ့။ ခပ်ယောင်ယောင်ပြုံးရင်း မျက်လုံးရောင်လေးတွေလက်နေတဲ့ ငြိမ်းစုသွယ်ရယ်ပါ မောင်ရေ။

မဲအရေတွက်နဲ့ရွေးတဲ့ပွဲမှာ မောင်ဟာ ခြွင်းချက်မရှိ King ဖြစ်ခဲ့တယ်။ queen ကတော့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ သူငယ်ချင်းမလေး ဆုရည်။

     မောင်က Kingဖြစ်ပြီးတဲ့နောက် social media မှာ cele တစ်ယောက်ဖြစ်လာသည်။ကျောင်းကmail box မှာ မောင့်အတွက်စာတွေက ခဏခဏ တက်လာတတ်သည်။ မောင်ဟာ social ကျပြီး လူတိုင်းနဲ့ ခင်မင်တတ်ပေမဲ့ ရည်းစားတော့မထားခဲ့။ညတိုင်းလိုလိုမှာ မောင်သိချင်တဲ့အညာအကြောင်းတွေရယ်နဲ့ ကျွန်မသိချင်တဲ့ ချယ်ရီမြေအကြောင်းတွေရယ် က မောင်နဲ့ကျွန်မရဲ့ ဆက်သွယ်ရေးလမ်းကြောင်းကလေး။ ‌

welcomeပြီးတဲ့နောက်တော့ ဖယ်ရီနဲ့ကျောင်းတက်နေတဲ့မောင်က ကျောက်ဆည်မှာ အဆောင်ပြောင်းနေသည်။

ကျွန်မအဆောင်နဲ့ မောင့်အဆောင်နဲ့က တစ်လမ်းထဲဖြစ်လေတော့ ကျောင်းသွားဖို့ထွက်လာတိုင်း မောင်နဲ့ဆုံသည်။ မောင့်ရဲ့ ဖိတ်ခေါ်မှုကြောင့် မောင့်ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှာ လိုက်ခွင့်ရတဲ့ ကံအကောင်းဆုံး မိန်းကလေးက ကျွန်မဖြစ်လာသည်။