Alvinin odasının önüne geldiğimde acayip bir kalabalık vardı. Gözümden akan yaşlarla doğru orantılı olarak "alvin" diye bağırmaya başladığımda kapıdaki bir kaç kişi beni tutarak sakinleştirmeye çalışırken arkamdan barışın geldiğini gördüm. Onunda benden bir farkı yoktu. Odadan mert abi ve bir kaç beyaz önlüklünün alvini çıkarmasıyla gözlerim karardı. Alvinin o halini görmemek için her şeyimi verirdim. Ayaklarımın bana ihanet edişiyle en son hatırladığım şey barışın masal diye bağırarak belime kollarını dolamasıydı.
^^
Gözlerimi açtığımda dudaklarımdan çıkan ilk cümle "alvin nerde" olmuştu. Ne ara ona bu kadar bağlanmıştım? Nefes almayı bile unutuyordum arada ama alvin tek bir saniye bile çıkmıyordu aklımdan. Yanımdaki koltukta oturan, gözleri ağlamaktan şişmiş olan barış elimi tutarak boğuk çıkan sesiyle cevapladı.
-Ameliyata aldılar.
+Yanına gitcem
-Serum takılı masal olmaz
+Gidicem barış
-Ameliyatta diyorum masal göremezsin kapıda beklediğinde bir şey değişmiycek zaten yat yattığın yerde
+Barış ona bir şey olcak diye çok korkuyorum ben
-Boşuna korkuyorsun. Sana daha yeni kavuşmuşken bırakıp gitmez hiçbir yere
+Bana diyorsun ama gözlerin ağlamaktan kıpkırmızı olmuş.
-Alerjim var benim ondan kızardı
+Neye alerjin var?
-Güneşe
+Barışcım dışarda yağmur yağıyor. Güneş namına hiçbir şey yok.
-Off çok konuşuyorsun sen yat uyu
+Rüya olsa keşke tüm bu yaşananlar
-Keşke be masalım. İnan bende çok isterdim.
+Neden tüm sevdiklerimi kaybediyorum? Ben o kadar kötü biri miyim?
-Ne alakası var kötü olmakla? Saçmalıyorsun yine. Hayatımda gördüğüm en iyi insansın sen.
+O zaman neden herkes bırakıp gidiyor beni?
-Bilmiyorum ama ne alvin ne de ben seni bırakıp hiçbir yere gitmiycez.
+Herkes bir gün gider.
-Biz herkes değiliz.
Gülümsedim. Doğruydu. Onlar asla herkes gibi olamazdı. Herkesten farklıydı onlar. En zor zamanlarımda yanımda olanlardı.
Karnıma giren ağrıyla gözlerimi kapatarak cenin pozisyonunu aldım. Bende diyordum ne zaman başlıycak ağrılar? Uzun zamandır ağrım yoktu sonuçta değil mi? En olmaz zamanda girmeliydi ağrılar. Yoksa olmazdı. Yoksa masal sinirlenmezdi!
-İyi misin?
+(Değilim) Evet.
-Noldu?
+(Bir şey olmadı sadece ölüyorum.) Hiç
-Özel gün falan mı?
+Saçmalama gerizekalı. Hem öyle olsa bile böyle bir şeyi seninle konuşmıycam.
-Tamam kaptan sakin ol demedim bir şey. Ne yapabilirim senin için?
+Mert abi ameliyatta mı?
-Sanmam
+Telefonumu verir misin?
Masanın üzerinde duran telefonu uzattığında hemen mert abinin nurasını tuşlayarak kulağıma götürdüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıldız Masalı
RomanceHerşey bu kadar zormu olmalıydı onun için? Herkes gibi sıradan rahat bir hayatı olması niye bu kadar zordu? Zaten hayatın en acı yüzünü doğduğu gün öğrenmişti. Annesi doğumdan bir kaç saat sonra ölmüş, babası ise doğduğunda bir kere bile görmeye gel...
