მე და ის💟

ლიკა ლობჟანიძე

[ლიკა]

მეთერთმეტე კლასის პირველი დღე იწყება ისე ვღელავ რომ მეტი არ შეიძლება. ალბათ იტყვით რატომ ღელავსო არა? Დღეს კლასის პრეზიდენტი უნდა გამოაცხადონ. მთელი პასუხისმგებლობა მას დაეკისრება: ექსკურსიები, კლასის სიწესრიგე და ა.შ. კლასის პრეზიდენტობა დამეხმარება კოლეჯში თავის კარგად წარდგენისთვის. უკვე ვცდილობ ავარჩიო ბრიტანეთში რომ კოლეჯში ვისწავლი. ოპაა 2 წელიც დაა... აი რა ფიქრები აწუხებს 11 კლასელ, 17 წლის გოგოს დილის 6:00. მეც არ ვიცი ასე ადრე რამ გამᲐღვიძა. უი ხო მე ლიკა ლობჟანიძე ვარ როგორც უკვე ავღნიშნე 17 წლის, 11 კლასელი. ვცხოვრობ თბილისში. შეყვარებული არ მყავს. რომ იცოდეთ, მგონია რომ შეყვარებული დროის უაზროდ ხარჯვაა და მეტი არაფერი. არ ჯობია დრᲝ რაიმე ღირებულს, მგალითად, სწავლას დაუთმო ადამიანმაა. (სწერვა არ გეგონოთ)😀😅 ალბათ უკვე მიხვდით რომ, სწავლაში ცუდად არ მაქვს საქმე. ოქროს მედლის კანდიდატი ვარ. პროსტა ეროვნულებზე მენერვილება... ვაიმეე ეს ეროვნულები ხომ ვერ ამოვიგდე თავიდან რაა.უიმე მე აქ ფიქრებში წავედი,ეროვნულები თქო და გახდა უკვე 06:35. წავედი ჩავიცვა თორე ვეღარ მოვასწრებ ვერაფერს. ავდექი, საწოლი მივალაგე. აი, ოთახი არეული არასდროს მაქვს, სისუფთავის ნამდვილი განსახიერება ვარ რა😅😁(ხო მართლა ბოლო დონის ნარცისი ვარ)
შხაპი მივიღე, გამხდარა 07:00. ანუ მე მოსამზადებლად ერთო ნახევარი საათი მჭირდება, მერე ყავის დალევა მთელი 15 წუთი გახდება 07:45. მერე 15 წუთი დილის გადაცემებსაც შევათვარიელებ. ეგეც ჩვენი 08:00. მერე ალბათ დედაც გაიღვიძებს.
ყველაფერი ოსე მოხვდა როგორც გავთვალე. ღმერთო რამ შემქმნა ასეთი მოწესრიგებული (სინარცისე ჩეეექ🤣🤣)
დედამაც გაიღვიძა. ზევით ავედი, რომ დამეხედა რას შვრებოდა. ყველაფერი ისევ ისე.. ისევ ვერ დგება ფეხზე... ისევ წელს ქვემოთ პარალიზებულია... დავეხმარე და საწოლიდან ეტლში გადმოვსვი. ვიგრძენი, როგორ ამიწყლიანდა თვალები. მის ყოველ გადმოსმაზე ასე ხდებოდა... ყოველ გადმოსმაზე სტკიოდა... ყოველ გადმოსვლაზე ყვიროდა... ქვევით ჩავიყვანე დავსვი და ლაპარაკი გავუბი.
-აბა დედუცები, მოდი საჭმელი ვჭამᲝთ. რა გესიამოვნებათ.❤ ალბათ ერბო კვერცხი ხოომ??-ისევ ის უემოციო სახე და ცოტა ხაᲜში
-შენ ვინ ხარ შვილო??-ყოველ დღე ხომ ერთი და იგივე მეორდებოდა, მაგრამ ყოველ Დღე უᲤრო მეტად იმსხვრეოდა და ნადგურდებოდა ჩემი გული... ყოველდღე უფრო მეტად მტკიოდა მისი ეს სიტყვები...🥺
-დედა Ლიკა ვარ, შენი შვილი..
-ლიკაა??-მკითხა ღიმილნარევი სახით რაზეც მეც გამეღიმა.
-ხო დეეე, ლიკა
-ლიკაა,ლიკაა-დაიწყო სიცილი და ტაშის დაკვრა, რაზეც თავი ვეღარ შევიკავე და ცრემლებმა თავისით დაიწყეს დენა, მᲘთხრა-იცი? ყოველთვის მინდოდა ჩემი შვილისთვის ლიკა დამერᲥმია🥺💔
უცებ კარებზე ზარის ხმა გაისმა, მე გავაღე.
-ნინაა, შემოდი😊-ყალბი ღიმილი ავიკარი სახეზე.ნინა დედაჩემის მომვლელი იყო უკვე 2 წელია. მე ის ძალიან მიყვარს. მიყვარს მასთან ლაპარაკი როგორც უფროს დასთან, მიყვარს მის ცისფერი თვალები, მიყვარს მასთან ერთად ყავის დალევა. ის ჩემი ერთერთი საუკეთესო მეგობარია.
-სად არის ხატია??-მე ხელით დედასკენ ვანიშნე-ხატიი გამარჯობა-და დედაჩემისკენ სწრაფი ნაბიჯით გაემართა.
უკვე 08:15 გამხდარიყო. სკოლაში უნდა წავსულიყავი თორე... ხო ისე პირველი დღისთვის ეს ლუქი შევარჩიე:

არც ტანსაცმლის არჩევაში ვიყავი ცუდი სიმართლე რომ გითხრათ😅
-მე წავედიი-მივᲐძახე ორივეს
-წარმატებები-გამომძახა ნინამ.
და ფეხით დავადექი სკოლისკენ მიმავალ გზას. 2 წელია მანქანაში არ ჩავმჯდარვარ.

-----------------------------------------------------------
მეც ვიცი რომ დებილობააა😁 კომენტარებში დაწერეთ გავაგრძელო თუ არა?
ვიცი ძაან ცოტაა შემᲓეგზე უფრო ბევრს დავდებ. ყველანი მიყვარხართ ძაან.😍😍😍 თუ არ გამკიცხაᲕთ მადლობელი დაგრჩებით 😅🥰