Stars and Dreams / hyunlix

-41- Bizimle Gelmelisin

Çiçeklerle dolu bir bahçe. Ellerimde kan lekeleri. Etrafımda kanlı beyaz güller.

Beyaz ve kırmızının uyumu. Etraf çok dehşet dolu.

Korkuyorum.

Güneş tam tepede ve cildimi yakıyor. Üzerimde siyah uzun bir tişört var.

Neden siyah giyiyorum?

Hava çok kasvetli. Ayağımın altında bir şey hissediyorum. Geri çekiliyorum. O bir karadelik.

İçerisindekiler ne?

Annem ve babam.

Karadelik yavaş yavaş yok oluyor. Ortadan kayboluyor.

Beyaz güllerin üzerlerindeki kan lekeleri siliniyor.

Neden siliniyor?

Ellerindeki lekeler kayboluyor.

Neden kayboluyor?

Üzerimdeki tişörtün rengi değişiyor. Tamamen beyaz oluyor.

Burada neler oluyor?

Gözlerini arkama çeviriyorum.

Beyaz bir ışığın içinde iki minik kız çocuğu.

Çok tanıdık geliyorlar. Fazla tanıdık.

İkisinin de gözünün altında ben var.

Hyunjin'e benziyorlar.

Birinin burnunun üzerinde, diğerinin yanaklarının üzerinde çiller.

Bana benziyorlar.

Neden bana benziyorlar?

Çocuklar el ele tutuşuyorlar.

Arkalarından biri geliyor.

Hyunjin.

Saçları her zamankinden daha uzun ve bağlı. Ona yakışmış.

Kızların ortasına giriyor ve ellerini tutuyor.

Ne yapmaya çalışıyor?

Kızlar ellerini bana doğru uzatıyorlar.

Ellerindeki kan lekeleri yeniden beliriyor.

Hayır, onları kirletemem.

Kız çocukları aynı anda konuşuyor.

"Seni hiç olmadığın kadar mutlu etmemize izin ver. Bizimle gelmelisin."

Gidersem onlarda benim gibi kirlenir.

Bunu yapamam.

Onlar fazla masum.

"Biz seni içindeki karadelikten çıkaracak kişileriz. Bizimle gelmelisin."

Cevap vermek istiyorum. Veremiyorum.

Ağzım kıpırdamıyor.

Ayağımın altındaki karadelik yeniden büyüyor. Gökyüzüne yeniden kasvet çöküyor.

Babam.

Babam arkamda beliriyor.

Pis elleriyle ağzımı kapatıyor.