MAFYA'NIN ESİRİ

43.

-Ben.. ben birdaha mı baba olacağım?

****************
Dolu gözlerimi silerek, güldum ve başımı aşağı yukarı salladım. Bakışlarını benden çekip,  elindeki ultrason  fotoğrafına çevirdi. Kaşları  çatılmış ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Ilk defa ultrason  fotoğrafını görüyordu. Arda yı bile , ben muayne olurken  o sadece koltuğunda oturmuştu . Zaten sonralarında yanımda yoktu. Bu seferki onun için önemli olacaktı,  benim içinde daha anlamlı olacaktı oğlum ve sevdiğim adam bu sefer  yanımda olacaktı inşallah.

Bir adımda Karan ın önünde durup ayak uçlarımda  biraz yükselerek  elindeki fotoğrafa baktım. Henüz küçük oldukları için çok birşey  belli olmuyordu. Işaret parmağım  ile Doktor Hanım ın bana gösterdiklerini gösterdim.

-Bak bunlar.

Gösterdiğim yere bakıp başını kaldırmadan

-2 tane mi?

-Evet .

Fotoğrafı kutuya koyup yavaşça masanın üzerine koydu. Bana dönüp sevinçle ellerini belime dolayıp etrafında döndürdü .

-Oley beee. Bidaha baba oluyorum.

Beni durdurup belimden tutarak havaya kaldırdı. Bacaklarımı beline dolayıp kollarımı boynuna sardım. Dudaklarıma  küçük  bir öpücük kondurup geri çekildi. Heyecanla

-Hemen çizimlere başlamam lazım. Bebek odasını tasarlayacağım. Gerçi cinsiyeti belli mi?

Gülerek başımı  iki yana salladım. Allah 'ım yaa , daha cinsiyetin ne zaman belli olacağını bilmiyor ,ama çalışmalardan söz ediyordu. Dışarıya karşı yetişkin ve kaba olması ama aynı şekilde,  evde bana karşı bir çocuktan farksız olması çok hoşuma gidiyordu. Kimin gitmezdi ki?
Heyecanla konuşmasına devam etti.

- Tamam o zaman ben iki oda  hazırlarım hangisi ol...

Ellerimi yanaklarına koyarak gözlerine baktım.

- Karan kocacım bekleyelim,  cinsiyetini öğrenelim önce.

- ama hemen yapmak istiyorum.

Arda nın ağlaması ile bir adım geri çekilip ona baktım. Birşey demeden gülerek başımı iki yana salladım ve yanından geçip merdivenlere yöneldim. Arkamdan yetişerek ,  daha merdivenleri çıkamadan beni durdurdu

-Sen bekle güzelim yorulma ben oğlumuzu alıp geliyorum.

-Peki.

Yemek odasına geçip sandalyede oturdum. Bir iki saat bile ayakta kalınca hemen yorulabiliyordum .Ardaya hamileyken de böyleydi. Masadaki yaptığım kreplere iştahla bakarken Karan ın gelmesi ile bakışlarımı zar zor çekip ayağa kalktım. Kollarımı açıp Arda yi kucağıma koyduğunda gülümseyerek

- Hadi üfle pastanı. Iyiki doğdun Karan  , iyiki doğdun ,iyiki doğdun Karan.

Gülerek söylediğim şey ile benim gibi gülerek pastayı üfledi. Pastayı kestiğinde sandalyelerimize oturduk. Arda ya bakıp

-Oğlum uyandın  mı  sen ?

Arda  huysuzlanınca Karan a bakıp

-Sen kahvaltını güzelcene yap ,afiyet olsun aşkım.

Masadan kalkıp bir adım atmıştım ki Karan hemen kalkıp ağlayan Arda yı elimden aldı. Bana bakarak

-Güzelim otur kahvaltını yap ben ilgilenirim Arda ile.

Sanki işe gidecek olan bendim de bana söylüyordu. Zaten bütün gün  evdeydim her zaman yemek yiyebilirdim. Ama o toplantılar falan derken doğru düzgün birşey yiyemiyordu ki .Beni düşünmesi güzeldi de ,  zaten bütün gün yorulup eve gelince de benim yüzümden yorulması içimi hiç  rahat ettirmiyordu.  Başımı iki yana sallayarak aglayan Arda yi almak için kollarımı uzattım. Karan a bakmadan