Kabanata 2

6 2 0
                                    

First Princess

The ray of the sun touches my skin woke me up. Tumagilid ako upang tingnan ang orasan. Its currently 6:00am. Ang aga aga pero sikat na ang araw "parang ako, sikat." I murmured. Totoo naman e, lagi kasi ako hinahabol ng aso, diba pag sikat ganun, hinahabol? I shook my head.

Bumangon na ako at dumeretso sa bathroom. After taking a bath, nagising na ng tuluyan ang aking diwa at handa na ako habulin ng aso. I chuckle lightly.

I will surely miss being chased by dogs whenever I'll go to school, I admit it was traumatizing but I had fun.

Today, I will be facing new faces, new environment, and new school. Since I'm enrolled in a dormitory school. First day is super hassle, ang dami kong dala, sabi ni mommy dalhin lang nila mga gamit ko, but I insist. Ayoko rin sila maabala, and I'm old enough.

I only bring 2 luggages, my guitar and 1 bagpack where my gadgets are intact. In two luggages are my clothes, toiletries,cosmetics and lot of stuffs.

I'm wearing my black oversized shirt intact in my black mini skirt, and I matched it with my Gucci belt and wear my black tigh boots. I just tie my hair in high ponytail, I applied light makeup since over makeup is prohibited, and apply the lip balm to my lips, put my chain necklace, and my black watch. Sinipat ko ang itsura ko sa mirror.

I cursed silently "gago baka pagkamalan ako anak ng mafia, pukpok ko sa kanila tong gitara"

I glanced one last time in my room, hays mamiss ko 'to. See you after four years, my room. After that I left already and went downstairs.

Since my room at fourth floor, ginamit ko na ang elevator, sayang naman huling gamit ko na rito.

Si mommy mismo ang nagsabi, regalo nila sa akin 'to ni daddy, dahil kawawa raw ako kung stairs gamitin ko araw araw baka raw mamatay ako tapos ang cause of death ay overused of stairs. Hindi naman daw 'yon kapani-paniwala.

Pagkalabas ko sa elevator, ay dumeretso ako sa sala para doon ko ibaba ang mga gamit ko, bago ako dumeretso sa dining table to eat my breakfast.

My mom and dad are already left for their work. Kaya mag isa ako lagi mag aalmusal. I only eat steak and drink my tea.

After eating, dumeretso ako sa garahe para kunin ang car ko, my parents gift. It's black tesla and I'm aware of the price. Birthday ko last week, and that's their gift for me.

Habang nasa biyahe, hindi maiwasan ng aking isipan ang mag isip. Mag isip ng mga napapanaginipan ko. It felt real. Up till now, the voice is still lingering in my ears. "Princess Hecate Amara Bloodsworth, the first princess of Vista Praia Empire, she's kind of vampire Princess you shouldn't mess with" uso pa ba 'yon? Mga princess princess? Tapos yun ang tingin sa akin? Mukha ba akong prinsesa? Ako? Si Kate Jaselle Romanov? Ang layo naman non. At saka diba bampira yon? Hindi naman kulay pula mata ko para masabing bampira, at saka wala naman ako pangil, I wonder why. And what? Pardon? Princess Hecate

"tingnan mo yung may birthday, hindi kamukha ng parents niya, is she adopted?" saad ni Marites, ang chismosang kumare ni mommy.

Hindi lang isa, kun 'di sa bawat nakakasalamuha ko, lagi nila ako kinukumpara sa magulang ko.

"Oo nga, at saka sa tagal natin magkasama at magkakilala ng pamilyang Romanov, ngayon lang natin nakita yung dalaga" ani ni Maribel isa rin sa kaibigan ni Mommy.

I know the truth. And nothing but the truth. I'm not adopted child from church or DSWD nor the fruit of Mr and Mrs. Romanov. Napulot lang nila ako sa harap ng kanilang subdivision, nung papunta sila ng work noon. Dinala nila ako sa bahay nila, pinakain, inayusan, inaalagaan at higit sa lahat ay minahal nila ako parang tunay nilang anak.

Los VampirosWhere stories live. Discover now