Bugün annemin ölüm yıl dönümüydü. Neden bilmiyorum, paylaşmak istiyorum.
Hissettiğim keskin bir acının olduğunu söyleyemem Chifuyu. Aramızın iyi olmadığından bahsetmiştim zaten sana. Yine de bilirsin, tuhaf bir his.
Belki de zar zor elde edebildiğim çiçekleri onun mezarına götürmem gerektiğini düşünürsün. Ama ben çiçeklerin ölülerden çok yaşayanlara yakıştığını düşünüyorum.
Fazla kendimden bahsettim. Nasıl olduğunu merak ediyorum. Cevabını alamayacak olsam da iyi gözükmüyorsun ve beni endişelendiriyorsun.
Bu hale gelmenin en büyük sebebi olmak bana her şeyden ağır geliyor. Belki biraz susmasını bilseydim şu an daha mutlu olabilirdin. Ve daha sağlıklı da gözükebilirdin.
O güne dönüp kahraman olamam ancak bugününü kurtarmaya çalışıyorum. Bu yüzden giriştim ya bu saçma işe.
Yanlış anlama, kelimelerimdeki her mana hakiki. Saçma bulduğum şey, kendimden bu tarz bir şeyi beklemeyişim.
Her neyse, sen hatırlamasan da bana okutmak için taklalar attığın kitabı da aldım. O zaman geçiştirmiştim seni, aptalmışım biraz. Ancak şimdi tüm dikkatimle okuyacağım.
Her kelimesinin senin aklında yer edindiğini düşünerek okumak keyif veriyor bana, biliyor musun?
Senin hatırında kalmayı başarabildiyse her şeyden değerlidir zaten.
Şimdi gitmem lazım Chifuyu. Bugün sana ulaşan çiçekler sadece benden değil.
Mor karanfilin nadir olduğunu söyleyerek verdi bana bir arkadaşım. Ben de en az mor karanfil kadar nadir birine vermek istedim bu hediyeleri.
Kısa süre içinde yeniden karşılaşmayı umarım.
Görüşmek dileğiyle, sağlığına dikkat et.
-b.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
mono no aware | | bajifuyu
FanfictionBaji Keisuke ve arkadaşları için klasik bir gündü. Her zaman yaptıkları gibi hem başkalarına hem de kendi aralarında birbirlerine sataşıyorlardı. Tabii bugünü her zamankinden farklı kılan biri vardı. "Keisuke-kun!"
