ბორას პოვ:
მე და დეიდა ლეა ედას ოთახის კარებთან ვიდექით როცა ჯიმინმა კარი გაააღო გაგვიღიმა და სადღაც წავიდა, ღმერთო როგორ მაღიზიანებს ეს ტიპი გარდა ამისა ედასთან ნორმალურად დალაპარაკებაც ვერ მოვახერხე,რამე უნდა მოვიფიქრო რომ ცოტახნით მაინც შევძლო მასთან საუბარი, ამასობაში ოთახშიც შევედით და ედას დაჟინებით ვუყურებდი და ვანიშნებდი, რომ საუბარი მსურდა ამიტომ გავმარტოვდით კიდეც
მე:შენ სულელი ხომ არ ხარ რა ტვალეტი რის ტვალეტი"ბორა წამოდი ტვალეტში კაბა დამიჭირე"მეტი უკეთესი იდეა ვერ მოიფიქრე დედაშენს რომ გამოვცლოდით?
ედა:სხვა უკეთესი იდეა თავად მოგეფიქრებინა, ახლა ამის დრო არაა ჯიმინზე იმიტომ ვქორწინდები რომ დედას და შენი მოკვლით დამემუქრა სანაცვლოდ კი აქ უნდა ვიყო და იმ ბავშვს მივხედო რომელსაც გუშინ გავუკეთე ოპერაცია
მე:მოიცა რა მოკვლა?რა ბავშვი? სიცხე ხომ არ გაქვს?*ვუთხარი ედას და შუბლზე ხელი მივადე*-არა სიცხე არ გაქვს...აბა რატომ ბოდავ?
ედა:ბორა კარგი რა ამის დრო არაა...ჯიმინი დამემუქრა რომ შენც და დედასაც მოგკლავდათ და ვიცი რომ გამკეთებელია როდესაც პირველად ვნახე ჯიმინი მთლიანად სისხლში იყო ამოთხვრილი, წარმოდგენაც არ მინდა რამდენი ადამიანი ყავს მოკლული ამიტომ გთხოვ ნურაფერს მეტყვი და აქედან გავიდეთ თორემ დედა რამეს იეჭვებს*მითხრა ედამ შემდეგ კი დეიდა ლეასთან გავედით*
ლეა:ამდენი ხანი რას აკეთებდით?სადაცაა ხელისმოწერის ცერემონია დაიწყება
ედა:კარგი დედა ნუ პანიკობ ხომ ხედავ აქ ვართ
ლეა:კარგი კარგი*თქვა მშვიდი ხმით შემდეგ ჩემსკენ მოტრიალდა ამათვალიერა და მითხრა*-ბორა შვილო შენ ასე უნდა დაესწრო ხელისმოწერის ცერემონიას
მე:ასე როგორ?*ვთქვი მობეზრებით და ჩემს ტანსაცმელს დავხედე, თუმცა რაც მეცვა ტანსაცმელი ნამდვილად არიყო ეს...ეს ხომ საღამურებია,ჯანდაბა საღქმურებიანი მეჯვარე ვიქნები ამაზე მეტი საოცრება რაღაგინდა*
ედა:ბორა რაუნდა ქნა?
მე:ედა ძვირფასო შენი აზრით რას ვიზავ?
ედა:მე რავიცი რასიზავ!
მე:სხვათაშორის საღამურების ამარა რომ ვარ შენი ბრალია შენ რომ არა იმ ნეხვის ჭიას მანქანას არ გამოვეკიდებოდი!
ლეა:ნეხვის ჭია ვინ არის?
მე:ვინ და ჯონგ....*უცებ სიტყვა შევწყვიტე რადგან გავაანალიზე რას ვაკეთებდი დეიდა ლეას მე და ჯონგუკი შეყვარებულები ვგონივართ ჯანდაბა*
ლეა:გააგრძელე შვილო რას ამბობფი ნეხვის ჭიაზე?
მე:აა...მე...ისაა..*უცებ ოთახის კარებს ვიღაც აღებს და ოთახში შემოდის და ვინ იქნება ეს ჯონგუკის გარდა*
ჯონგუკი:ბორა ნეხვის ჭიას მე მეძახის...მოფერებით
ლეა:ბორა...შენ გეძახის "ნეხვის ჭიას?"
ჯონგუკი:ხოო...როგორი რომანტიკულია არა?*ეს რომ თქვა ახლოს მოვიდა შუბლზე მაკოცა წელზე ხელი შემომხვია და მის სხეულს მიმაკრო*
ლეა:ჰო ძალიან რომანტიკულია ნეხვის ჭიას რომ გეძახის საყვარელი ადამიანი*ჩაიცინა დეიდა ლეამ და ედას რაღაც ჩასჩურჩულა ყურში*
