1 თვის შემდეგ:
ჯიმინის პოვ:
-ჯონგუკ ბექიონზე რამე სიახლე ხომარაა?
ჯონგუკი:არა ჩვენი ბიჭები ყველგან ეძებენ მაგრამ არსად არ ჩანს
-მოვკლავ მაგ ნაბიჭოარს,თუ გონია რომ იმას შევარჩენ რაც ჩემს დას გაუკეთა ძალიან ცდება გარდა ამისა 1 თვის წინ ჯანჯიც მაგ ფსიქოპატის კაცმა დაჭრა რომ გაიტაცეს,ყველაფერზე პასუხს ვაგებინებ
ჯონგუკი:სიფრთხილე გვმართებს,მინდა სახლში კამერები დავაყენოთ მაინც ყოველი შემთხვევისთვის იქნებ ვირთხა ყავს ჩვენს შორის და ვერ ვხვდებით
-მართალი ხარ, გარდა ამისა ედასაც არ ვენდობი,მართალია სულ ჯანჯისთან ერთადაა და საკმაოდ კარგადაც უვლის, მაგრამ ზედმეტად ქედმაღალია რაც მაღიზიანებს.
ედას პოვ:
უკვე 1 თვე გავიდა, რაც ამ დაწყევლილ სახლში ვარ,ბორასაც იშვიათად ვხედავ სულ სამსახურშია,ჯანჯი რომ არა ალბათ მოწყენილობისგან მოვკვდებოდი, აბა ბიძამისს რა ენაღვლება ყოველ ღამით ახალი ქალი მოყავს, მგონი კორეის ყველა ქალი ნახმარი ყავს,გარდა ამისა იშვიათად ვხედავ რაც მართლა მახარებს რადგან უყურო იმ ადამიანის სახეს რომელსაც ვერ იტან ნამდვილად საშინელებაა,ნუ ამაზრზენია
-ედა წამოდი ეზოში გავიდეთ რამე ვითამაშოთ*პატარა და ტკბილი ხმით მითხრა ჯანჯიმ რომელიც მოწყენილი იჯდა ლოგინზე, უკვე ბნელდებოდა კიდეც მაგრამ ჯანჯის უარს ვერაფერზე ვეუბნები ამიტომ ხელი მოვკიდე და ეზოში ჩავედით*
მე:აბა რა ვითამაშოთ პატარავ?
ჯანჯი:დამალობანა
მე:დამალობანა?ასეთ დროს?კიმაგრამ უკვე დაბნელდა
ჯანჯი:მერე რა ეზოში განათებებია და ყველაფერს ვხედავთ,დასამალი ადგილიც ბევრია*მითხრა და მისი პატარა თვალებით ისე შემომხედა უარი ვერ ვუთხარი*
მე:კარგი კარგი...მაშინ მე დავიხუჭები შენ კი დაიმალე
ჯანჯი:კარგი*მითხრა და მომაშტერდა*
მე:რატომ მიყურებ?
ჯანჯი:არ შეტრიალდები რომ დავიმალო?!
მე:აა მე მაპატიე ეხლავე*ვთქვი შემდეგ მეორე მხარეს შევბრუნდი და დათვლა დავიწყე, 10 მდე დავითვალე შემდეგ კი ჯანჯის ძებნას შევუდექი,მინდა ვაღიარო რომ მართლა კარგად დაიმალა,დიდხანს ვეძებე სანამ მისი ფეხსაცმელი არ შევნიშნე რომელიც მიწაზე ეგდო,შემეშინდა უცებ გავიფიქრე მამამისმა ხომარ მოიტაცათქო ამიტომ სასწრაფოდ ჯიმინს დავუძახე რომელიც მის კაბინეტში იყო
-ჯიმინ!ჯიმინ!
ჯიმინი:გისმენ რახდება?
-ჯიმინ....ჯანჯი...ის
ჯიმინი:რა ჯანჯი?სადარის ჯანჯი?რატომ ვერ ვხედავ?ის შენთან ერთად არ უნდა იყოს?
-ეზოში..ჩვენ...ეზოში*უბრალოდ ვერ ვხვდებოდი როგორ მეთქვა მისთვის*
ჯიმინი:რა ეზოში?ამოღერღე!*ჯიმინი გაღიზიანდა რადგან სათქმელს თავს ვერ ვაბავდი*
-ჯანჯი დაიკარგა ვერსად ვნახე დამალობანას ვთამაშობდით და...*წინადადება ვერ დავამთავრე როდესაც ჯიმინმა გზიდან ჩამომიცილა და მაშინვე გარეთ გავარდა გიჟივით გაიძახოდა ჯანჯის სახელს მაგრამ უშედეგოდ ბავშვი არ ჩანდა სანამ ტირილის ხმა არ გავიგეთ, ხმა ეზოს ბოლოდან მოდიოდა სადაც შუქის ნათება ვერ აღწევდა, უცებ მივირბინეთ და დავინახეთ ჯანჯი რომელიც ბალახზე მოკეცილი იჯდა თავი მუხლებში ჩაერგო და ტიროდა, მაშინვე მივარდა ჯიმინი ბავშვს გიჟივით მეც მივირბინე და ავტირდი
ჯიმინი:ჯანჯი პატარავ გთხოვ ასე აღარ დაიმალო...გთხოვ დამპირდი*უთხრა და ჯანჯი გულში ჩაიკრა*
ჯანჯი:კარგი ბიძია,მაგრამ...
ჯიმჯნი:რა მაგრამ პატარავ?
ჯანჯი:დედა ძალიან მომენატრა,მინდა მეც მალე წავიდე მასთან ზეცაში*ჯანჯის თვალები ცრემლით აივსო ამ სიტყვების შემდეგ*
ჯიმინი:არა პატარავ შენთვის ჯერ ადრეა, ჯერ კიდევ დიდხანს უნდა იყო ჩემს გვერდით...მეც მომენატრა სანა თანაც ძალიან,ის იყო ერთადერთი ადამიანი ვინც მხარს მიჭერდა პატარავ და სიცოცხლეზე მეტადაც კი მიყვარდა თუმცა მან სხვა გზა აირჩია,მაგრამ მან ისეთი რამ დამიტოვა რასაც ფულით ვერიყიდი
ჯანჯი:რა დაგიტოვა?
ჯიმინი:ერთი პატარა თავნება ბიჭუნა რომელიც სიყვარულითაა სავსე
ჯანჯი:ეგ ბიჭუნა გიყვარს?
ჯიმინი:თან როგორ
ჯანჯი:ჰოდა მაგ ბიჭუნას არ უყვარხარ
ჯიმინი:ჰაჰ...ვითომ რატომ?
ჯანჯი:იმიტომ რომ ღამით მასთან არ იძინებ
ჯიმინი:აჰ..ბოდიში ამ შეცდომას დღესვე გამოვასწორებ,წამოდი დავიძინოთ
ჯანჯი:ჰმ...ედაც ხომ წამოვა?*ამის მოსმენაზე მართლა ვინატრე რომ ჯანჯი დაკარგულიყო, რა გამოდის ანუ მე ჯიმინთან ერთად ერთ ოთახში უნდა დავიძინო?არა შანსი არაა*
ჯიმინი:რათქმაუნდა ედაც წამოვა
*რათქმაუნდა თუ ჯიმინი იტყვის ედა წავა თუ ჯიმინი იტყვის რომ ედა მოკვდება ეს აუცილებლად მოხდება,ამ მომენტისთვის მართლა სიკვდილი მირჩევნია*
ჯიმინი:საყვარელო...ხომ წამოხვალ?*უცებ მომესმა სიტყვები რომელსაც საერთოდ არ მოველოდი, გარშემო მიმოვიხედე და როცა მივხვდი რომ ეს სიტყვები ჩემსკენ იყო მიმართული დავიბენი ენა დამება არვიცოდი რა მეპასუხა*
მე:მე...ანუ მე,შენ და ჯანჯი?დღეს ერთად?
ჯიმინი:ჰო რაიყო რამე პრობლემაა?ჩემი ცოლი ხარ საყვარელი კიარა*აჰ თურმე ცოლი და არა საყვარელი იდიოტია ეს ნაბიჭოარი, ყოველ ღამით ბოზებს დაათრევს სახლში და ეხლა გავხდი ცოლი*
მე:არა არანაირკ პრობლემა არაა
ჯიმინი:ჰაჰ*ჩაიცინა ფეხზე წამოდგა ჯანჯი ხელში აიტაცა და სახლში შევიდა,გეზი პირდაპირ ოთახისკენ აიღო,მეც თვალები ავატრიალე და უკან გავყევი ოთახში რომ შევედით ჯანჯის საღამურები ჩავაცვი და ლოგინში ჩავაწვინე შემდეგ ჩემი საღამურები ავიღე და აბაზანაში შევედი იქ კი ის დამხვდა რასაც მართლა არ მოველოდი, აბაზანაში ჯიმინი იყო ტომელსაც ტანს ზემოთ არაფერი არ ეცვა და მისი პრესიც გარკვევით ჩანდა,იმ მომენტში სირცხვილით დავიწვი და უკან გამობრუნება ვცადე როდესაც ჯიმინის ხელი მკლავზე ვიგრძენი ხოლო ცოტახანში მის პირდაპირ აღმოვჩნდი მაგრამ თვალს ვერ ვუსწორებდი
ჯიმინი:*ჩაცინება*რაიყო საკუთარი ქმრის გრცხვენია?
მე:არა უბრალოდ მე..მე არვიცოდი აქ თუ იყავი...ბოდიდი*ვთქვი და უკან გამოსვლა ვცადე როცა ჯიმინმა იგივე ძალით მის შიშველ სხეულს მიმაყრდნო შემდეგ კი ხელის ნელი მოძრაობით ჩემს თავს ფერება დაუწყო
ჯიმინი:დროა ამ ყველაფერს მიეჩვიო პატარავ ადრე თუ გვიან მაინც ჩემი გახდები და სხვას არავის ექნება უფლება რომ შეგეხოს,და თუ ეს მაინც მოხდება*სახე ყურთან ახლოს მომიტანა და ყურში ჩამჩურჩულა*საკუთარი ხელით ამოვგლეჯ გულს შენი თანდასწრებით შემდეგ კი მის გულს ხელში დაგაკავებინებ და იძულებულს გაგხდი რომ შენი ხელით დასერო ის*მითხრა და ყელში სველი კოცნა დამიტოვა, შემდეგ უცებ მომცილდა და გარეთ გავიდა მე კი ვიდექი და ვერაფერს ვფიქრობდი უბრალოდ იმ დღეს ვწყევლიდი როდესაც ამ ნაბიჭოარს შევხვდი*
