"I guess you are really happy without me. You are really happy without my presence. I guess, I am not that important right? I guess di nyo ko tinuring na kaibigan." Sabi ko ng nag uunahan tumulo mga luha ko.
"Di ganun yun, mali ka ng inaakala ....." Mag explain pa sana sila pero pinutol ko na.
"Okay lang naman ako nohhh. Kasalanan ko naman lahat eh, ako lang naman ang nag expect ehh, ako lang naman yung taong nangulit at may gustong pumasok sa buhay nyooo. Kaya I have to suffer this consequences. I know that it hurts but ang sakit pala maranasan. Alam nyo ba guysss nasasaktan ako kasi may mga taong kaya kayong pasayahin na di ko magawa. Nasasaktan ako na may kayang sabayan yung trip nyo na di ko magawa. Nasasaktan ako kasi may mga tao kayong mapagsabihan ng mga gusto nyong sabihin sa iba na di nyo magawa sakin. May mga napagsabihan kayo ng mga secrets nyo na di nyo magawa sakin. I guess I am not qualified to that you called "friend" right? I not yet qualified. Hahaha. Or I am not really enough." Nagmental breakdown na ako. Napaupo na lang ako sa sahig.
"Frey, sorry kung ganyan ang nafifeel mo ha? Sorry kung ganyan iniisip mo pero kaibigan ka namin, di mo ba napapansin yun? Bat ka ba ganyan ha? Bat ganyan mga iniisip mo?" Nakita kong naiiyak din sila pero di pinansin yun sa sobrang sakit ng nararamdaman ko.
"Sorry kung magbabago ako ha? Sorry kung nasaktan ako ng sobra, sorry kung nag-expect ako, sorry kung wala akong magawa kundi tanggapin na lang ang lahat. Kung dumating man yung araw na nagbago ako, ako pa rin toh yung kaibigan nyo." After that I left. Umiiyak ako ng umiiyak. Kasi sobrang sakit na. Marami pa sana akong sasabihin pero di ko na kaya.
A/N: Sorry for the errors and my grammars! It's not perfect I know!
Anyway enjoy reading guys! Love yah all! Have a nice day! Please feel free to vote and comment. 😘
