He's obsessed with me

Hoofdstuk 4

We lopen naar de tuin van het huis en gaan daar op de veranda zitten, er zijn een paar mensen in de tuin, maar niet veel op de veranda. Ik heb alle ruimte om deze jongen te leren kennen.

"Ik bedenk me opeens," begint de jongen. "Dat ik jouw naam nog helemaal niet weet!" Ik schrik, hoe dom! Had ik mezelf nog niet eens voorgesteld? Lachend steek ik mijn hand naar hem uit. "Milou." zeg ik voor de grap zo formeel mogelijk. Hij doet hetzelfde. "Stijn." Mooie naam, in ieder geval een naam die ik in mijn omgeving niet vaak hoor. "Mooie naam heb je, Milou." zegt Stijn. Weer wordt ik warm vanbinnen. Wat is dit allemaal? Ik ben het niet gewend zoveel complimentjes te krijgen van een jongen, denk ik. "Dankje. Jij ook, Stan." zeg ik diep in gedachten verzonken. Stijn kijkt me lachend aan. Ik schrik op. Oh nee! Noem ik deze jongen nou net Stan? Ik voel mijn wangen rood worden. "Sorry sorry sorry, je heet natuurlijk Stijn! Ik denk dat het door de wijn komt, eigenlijk heb ik nog nooit gedronken." Beschaamd draai ik me van hem weg. Blijkbaar vond hij het helemaal niet erg want hij schuift wat dichter naar me toe. Als ik me weer naar hem terugdraai zie ik wat voor mooie ogen hij heeft, helder blauw met een groen randje. "Je hebt mooie ogen," hoor ik mezelf zeggen. Ik schrik ervan, maar ik laat het niet merken. Hij kijkt me lang aan. Vriendelijk staart hij me in mijn ogen aan. "Heb jij ooit weleens naar jezelf gekeken in de spiegel, Milou?" Ik kijk verward op van deze vraag. "Eh, hoe bedoel je?" "Ik vraag of je weleens naar jezelf gekeken hebt in de spiegel." Ja, dat snap ik. Denk ik bij mezelf. "Eh, ja tuurlijk, wanneer ik mijn make-up deed." Hij glimlacht. "Nee, ik bedoel echt kijken. Heb je weleens gezien hoe mooi je eigenlijk bent?" Ik wordt een beetje zenuwachtig. Deze jongen was echt heel lief, maar ging dit niet allemaal heel snel?

We praten over van alles en nog wat. "Welke opleiding ga jij eigenlijk doen, Milou?" vraagt Stijn geïnteresseerd. Enthousiast ga ik op zijn vraag in. "Ik kom hier voor de opleiding fotografie, en jij?" Stijn knikt goedkeurend. "Ik doe iets met social media. Ik vind het erg interessant om uit te zoeken wat social media doet met mensen. Wat de goede en slechte punten ervan zijn. Ik ga nu mijn tweede jaar in, dus het eerste jaar zit er alweer op!" Ik knik geïnteresseerd.

Een uur later zitten we nog steeds op dezelfde plek. Ik mag deze jongen. Hij heeft humor, geeft complimentjes en weet veel. Eigenlijk bijna perfect dus. Nee, denk ik bij mezelf. Niemand is perfect. Ook deze jongen zal een donkere kant hebben. Maar daar denk ik op dit moment niet aan, want ik heb het super gezellig met deze jongen. Dit komt tot einde wanneer Suus via de achterdeur aan komt lopen. Ik kan zien dat ze aangeschoten is, maar niet dronken. "Milou, zullen we zo gaan? Ik heb eigenlijk alles wel zo'n beetje gezien op dit feest." Zegt ze klagerig. Haar blik valt op Stijn en haar ogen worden groot. "Sorry! Het was niet mijn bedoeling om jullie te storen! Maar Milou, wie is deze jongen?" Stijn besluit zelf te antwoorden. "Ik ben Stijn," hij steekt zijn hand naar haar uit. "Suus," zegt ze terug. Ik stond op en liep naar Suus toe. Het is inderdaad tijd om te vertrekken, we moesten het niet al te laat maken omdat morgen de eerste schooldag begint. Ik bedank Stijn voor de gezellige avond en draai me om. Even later voel ik een hand op mijn schouder. Ik draai me om en zie Stijn staan. Een beetje zenuwachtig staart hij naar zijn voeten. Ok, dit is een andere kant van hem. "Zullen we nummers uitwisselen?" Vraagt hij langzaam. Ik knik. "Goed plan!"