İddia || Texting

a l t m ı ş s e k i z

Eminim ki herkes bir kere de olsa, bana araba çarpsın komaya gireyim herkes kıymetimi anlasın ama ölmeyeyim geri uyanayım gibi bir hayal kurmuştur. Benim hayalim böyle bir şey değil, bana araba falan çarpmasın direk üzerimden tır geçsin bazlama gibi beni asfalta yapıştırsın da kurtulayım bu hayattan...

Bu nedir ya! Bedirhan beni dinlemeden yargısız infaz yapıyor, Ada Çağlar'la kavga etmiş hırsını benden çıkarıyor, Beril acayip derecede sinirimi bozuyor, Uğur desem ayrı bir dünyada gelip gidip bana sarıyor... Dert bankası mıyım ben?

Bedirhan doğruları öğrendiğinde ona yaprak sarma falan sarmayacağım, elin oğlu için o kadar uğraşmaya gerek yok. Sararım uğraşırım bir kıymeti olur amenna ama Bedirhan'ın gözünde uğraşmışım falan filan fos hiçbir değeri yok.

"Kızım açsana şu kapıyı!" diyerek odamın kapısını yumruklayan Uğur yerimde sıçramama neden oldu.

"Ne var Uğur!"

"Ya geldin girdin odana bir şey mi oldu merak ettim."

"Bir şey olmadı."

"Ama sesin olmuş gibi geliyor."

"Olmadı."

"Olmuş işte aç şu kapıyı."

"Git başımdan ya!"

"Açar mısın şu kapıyı!"

"Açmam!"

"Bedirhan mı üzdü yine seni? Bak gider kapısına dayanırım." dediğinde ayağa kalkıp kapıyı açtım. Uğur bana bakıp, "Demek Bedirhan üzdü seni." deyip kafasını aşağı yukarı salladı ve odama girip yatağıma oturdu. Bacaklarını uzatıp üst üste koydu ve "Hadi anlat bakalım." deyip sandalyeyi gösterdi.

"Anlatacak bir şey yok." deyip kapıyı kapatıp sandalyeye oturdum.

"Umay ben senin ikizin değil miyim?"

"İkizimsin."

"Bizim birbirimiz hakkında her şeyi bilmemiz lazım. İkiziz biz ikiz!"

"Ben Görkem'in yanına gittim ya..."

"Onu unuttum ben ne oldu, niye buluşmak istemiş illa seninle?"

"Yaptıkları için özür diledi, senin rahatsız etmeyeceğim dedi. Konuştuk öyle. Çiçek aldı bana taksiyle eve geliyorduk, ben indim evin önünde, bana sarıldı. Bunu da Bedirhan gördü..."

"Seni dinlemeden kafasında bir şeyler kurmuştur kesin."

"Herhalde öyle."

"Sonuç?"

"Parası yokmuş bana çiçek almak için telefonunu çiçekçiye bırakmış."

"Kim?"

"Bedirhan."

"Aslında siz güzel bir çift olabilirsiniz ama biriniz mal öbürünüz ondan da mal."

"Niye ya?"

"Doğru düzgün konuşamıyorsunuz, duygularınız belli ama kimseden bir adım gelmiyor. Garip garip durumlar."

"Ne yapayım sürekli benimle inatlaşıyor." dediğimde kapının zili evde yankılandı.

Uğur, "Annem bakar." dese de zil sesinin tekrar evde yankılanmasıyla kapıyı açmak için ayağa kalktım.

Odamdan çıktığımda Uğur'da ses çıkarmadan peşimden gelmeye başladı. "Peşimden geleceğine kapıyı sen açmaya gidemedin mi?"

"Umay sen sorunlu musun?"

"He sorunluyum var mı diyeceğin!" diye cırlayıp kapıyı açtım.