let me love you | parker

3.2 :: why are u doing this?

yuz hatlarına bakın YUH

•••

"Bu kaçırma işi sıkmadı mı artık?"

Allen denilen çocuk bana garip bakışlar atarken, ben de karnımdaki kazığa odaklanmamaya çalışıyordum.

Nasıl yaptıklarını bilmediğim bir şekilde bu beni ikinci kaçırışlarıydı. Sanırım Kai haklıydı, o içeceği içmemeliydim. Lavaboya gittiğimde bir anda başım dönmeye başlamıştı ve şuurumu kaybetmeden önce bir de kazık yemiştim, ne mükemmel ama.

Geçen seferde de; eve dönmeden önce arabamdan almışlardı beni. Ahh... Güzelim arabamda neredeydi bilmiyordum, yenisini almak zorunda kalmıştım.

"Üzgünüm Bayan Salvatore," dedi ama alaylı bir tavırla değildi, gerçekten nezaketen söylemişti. "Emir bu şekildeydi."

"Çok naziksin, üzerler seni." Allen, ilk görüşmemizde bu kadar hassas değildi. Hatta ilk tanışmamız pek de iyi geçmiş sayılmazdı.

"Sanmam." dedi ve karşımdaki sandalyede boş boş oturmaya devam etti. "Kazığı çıkartayım mı? Acıtıyor mu?"

Gözlerimi devirdim. "Her kaçırdığına böyle iyi mi davranıyorsun?"

Dudaklarını birbirine bastırıp bakışlarını benden kaçırdığı sırada aklıma gelen soruyu yönelttim. "Kai'ı ne yapacaksınız? Beni aramayacak diye mi düşünüyorsunuz?"

"Biz cadılar fazlasıyla güçlüyüzdür, Ellie. Yapamadığımız şeylerin sayısı az."

Cadılardan gerçekten nefret ediyorum.

Eh, Kai istisna.

"Yine ne bok yediniz acaba? Çok meraklandım doğrusu." dedim gözlerimi kısarak. "Kai'a küçük bir halüsinasyon gördürdük diyelim."

İlk başta anlamasam da sonradan olayı çözdüm. Eğer düşündüğüm şey ise, Kai'ın bunu yaptığını birkaç kez görmüştüm.

birkaç saat önce;

"Ellie, bu hiç ama hiç komik değildi."

Kai arabaya sinirle ilerlerken, hiçbir şey olmadığı hâlde onu korkutan kız arkadaşına  bakmadı. Yani, henüz Ellie olmadığını anlamadığı Ellie'ye.

"Ellie olsaydım bunu söyleyebilirdin."

Kai tanımadığı kalın sese döndüğünde şaşırdı. Karşısındaki adam onun boynuna sarıldığında arabaya sırtı çarptı ve onun babasının adamlarından biri olduğunu anlaması uzun sürmedi.