ANUBIS: GHOSTS

GHOSTS: ONE: SCARY

Patricia opent haar ogen en meteen verschijnt er een grote glimlach op haar gezicht. Vandaag is de dag dat ze bij Jeroen intrekt. Sinds de hele nachtmerrie zijn ze hartstikke verliefd op elkaar en dus, gek genoeg, zijn ze ook wel weer dankbaar voor het hele avontuur. Als het allemaal niet was gebeurd, waren zij waarschijnlijk niet samen geweest. Vrolijk stapt Patricia uit bed en trekt haar badjas aan. Dan loopt ze naar beneden en maakt ze een ontbijtje voor zichzelf. Dan valt haar oog op een schilderij die aan de muur hangt boven de bank. Haar ogen worden groot. Langzaam staat ze op en loopt ze stapje voor stapje naar het schilderij toe. 'D dit kan niet' stamelt ze. Bang kijkt ze om zich heen. 'Is daar iemand?' vraagt ze dapper. Er lijkt niemand te zijn en ze kijkt opnieuw naar het schilderij. De rillingen gaan over haar lijf heen. Snel rent Patricia naar boven voor haar mobiele telefoon en belt naar Jeroen. Hij neemt gelukkig al snel op. 'Hey schat'. 'J Jeroen, kan je alsjeblieft naar hier komen?'. Jeroen hoort meteen dat er iets goed mis is en zegt dat ie er meteen aankomt. Gelukkig is Jeroen er al na 15 minuten en wanneer Patricia de deur open doet trekt ze hem meteen mee naar binnen. 'Patries, wat is er ?' vraagt Jeroen. Patricia zucht en wijst dan naar het schilderij. Jeroen kijkt ernaar en ook zijn ogen worden groot. 'Wie heeft dit gedaan?'. 'Ik weet het niet, ik werd wakker en zag dit. Blijkbaar is er vannacht iemand in mijn huis geweest'. Weer komen de rillingen over haar lijf heen. Jeroen ziet het en omhelst haar. 'Rustig liefje, we komen er wel achter'. Patricia knikt en ze kijken beiden weer naar het schilderij. Een schilderij van Patricia en haar zusje genaamd Julia. Er is met graffiti een tekst op gespoten. Je zult haar nooit meer terug zien.

'Heb je haar al gebeld?' vraagt Appie wanneer ze met de groep bij Patricia thuis zitten. Terwijl Patricia zich heeft opgefrist, heeft Jeroen de rest gebeld met de vraag of ze meteen hier naar toe konden komen. Appie, Amber, Mick, Robbie, Sofie, Joyce en Noa zijn allemaal aangekomen. Patricia schudt haar hoofd en doet meteen wat Appie zei. Zenuwachtig wachten ze af. Dan hoort Patricia de voicemail. Hoi met Julia, ik ben er even niet. Bel me later maar terug. Doei!. Patricia zucht: voicemail. 'Weet je waar ze woont?' vraagt Amber. Patricia knikt. 'Ja, ik heb haar adres maar ben er nog nooit geweest aangezien ze in Düsseldorf woont. Ze heeft net als ik geen contact meer met onze ouders'. 'Misschien is het een idee om naar dat huis toe te gaan?' stelt Robbie voor. 'Met z'n allen?' vraagt Mick. Iedereen kijkt elkaar afwachtend aan. 'Misschien is het beter als Jeroen en ik met z'n tweetjes gaan. Als er gevaar dreigt kunnen we jullie altijd nog bellen' zegt Patricia. De rest is het daar mee eens en Patricia beseft zich dat het samenwonen met Jeroen nog eventjes moet wachten. Maar voor haar zusje doet ze alles. Jeroen en Patricia nemen afscheid van de rest en beginnen dan met rijden richting Düsseldorf. Wat zullen ze daar gaan aantreffen? Is het een valstrik of zal Julia echt ontvoerd zijn... ?