(ဆယ့္႐ွစ္ႏွစ္ေအာက္မဖတ္ရ)
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလျပင္းေတြနဲ႔အတူ
အဲဒီညမွာ မိုးေရေတြစိုၿပီးသူ႔ေ႐ွ႕ေရာက္လာခဲ့သူ။
မင္သက္စြာေငးၾကည့္ေနတဲ့သူ႔ကို
အတန္ၾကာတဲ့အထိဘာမွမေျပာပဲ
တံခါးဝမွာမလႈပ္မယွက္ရပ္ေနေလရဲ႕။
"ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး"
ဒီလိုေလနဲ႔မိုးနဲ႔ကို ဘယ္လိုမ်ား
အန္တုျပီးလာခဲ့တာလဲ။
ဒါကသိပ္ကိုအႏၱရာယ္မ်ားတယ္ေလ။
ၿပီးေတာ့ သူ႔တိုက္ခန္းကိုဘယ္လိုသိတာလဲ၊
ဘာအတြက္ေရာက္လာတာလဲ။
ေမးစရာေတြအမ်ားႀကီးဆိုေပမဲ့
အာေစးေနတဲ့သူလိုမ်ိဳးေတာင့္ေတာင့္ႀကီးသာ
ရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္။
"မင္းတစ္ေယာက္တည္းလား"
"အင္း"
ေစာေစာကဖုန္းထဲမွာေမးၿပီးေပမဲ့
ထပ္ၿပီးေတာ့အတည္ျပဳခ်င္ေသးပံုရတယ္။
သူ႔ဆီကအေျဖကိုရတာနဲ႔
ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္မေတာင္းပဲ
အခန္းထဲဝင္ခ်သြားတာမ်ားပိုင္စိုးပိုင္နင္းပဲ။
"မင္း..မိုးေရေတြစိုေနတယ္"
အရင္ဆံုး စိုရႊဲေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကိုပဲ
အာရံုထားလိုက္ပါတယ္။
ဒီလိုေရစိုႀကီးနဲ႔ၾကာၾကာေနရင္ဖ်ားလိမ့္မယ္။
"အဝတ္လဲလိုက္ပါလား"
ေခါင္းကိုညိမ့္ျပလာတာမို႔ဗီ႐ိုထဲက
႐ွပ္တစ္ထည္နဲ႔စတိုင္ပန္ေဘာင္းဘီကို
ထုတ္ေပးလိုက္ၿပီး
"ေရခ်ိဳးခန္းကဟိုမွာ"
"အင္း"
ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားတဲ့ေက်ာျပင္ကို
လိုက္ေငးၾကည့္ေနမိၿပီး ကုတင္ေပၚကို
အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ထိုင္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။
အခုလိုအေျခအေနမ်ိဳးကို
ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲသူမသိဘူး။
ဒီေနရာမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတူ႐ွိေနတာေရာပဲ
ဘာအတြက္လဲဆိုတာနားမလည္ေတာ့ဘူး။
ခုနကမွ ဖုန္းထဲမွာေျပာခ်င္တာေတြ
ေျပာခဲ့ေပမဲ့ တစ္ကယ္တမ္းေရာက္ခ်လာတဲ့အခါ
တစ္ခုခုကမွားယြင္းေနတာခံစားမိေနတယ္။
"ဝုန္း..ေဝါ"
ေလကၿငိမ္က်သြားဖို႔စိတ္ကူးမ႐ွိေသးပံုပဲ။
ေခါင္းအံုးကိုပိုက္ၿပီးကိုယ္ကို
တက္ႏိုင္သမ်ွက်ံဳ႕ထားလိုက္မိတယ္။
ဒီလိုမ်ိဳးသဘာဝတရားကိုေၾကာက္ရတာလဲ
ဝဋ္ေႂကြးတစ္မ်ိဳးပဲထင္ရဲ႕။
သူမ်ားေတြအမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္တဲ့
အရာမ်ိဳးကို သူ႔မွာေတာ့အခုလိုမ်ိဳး
ကတုန္ကယင္ျဖတ္သန္းေနခဲ့ရတယ္။ ဒါက
သိပ္ကိုပင္ပန္းရၿပီးစိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။
YOU ARE READING
I'll Never Again(Complete)
Short Storyဘယ္ေတာ့မွ မင္းကိုထပ္ၿပီး.. ဘယ်တော့မှ မင်းကိုထပ်ပြီး..
