ေရက်သံလိုလို အသံေတြၾကားေနရၿပီး
ခပ္ဖြဖြေျခသံရယ္ တံခါးပိတ္သံတိုးတိုးရယ္။
ဒီထူးဆန္းတဲ့အသံေတြကို
သိလိုစိတ္ျပင္းပ်ေနေပမဲ့ အိမ္မက္ထဲက
မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္လို
မ်က္လံုးေတြမဖြင့္ႏိုင္ခဲ့။
"Ring.. ring"
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာျပန္လည္
တိတ္ဆိတ္သြားမွန္းမသိတဲ့ေနာက္မွာ
႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္းျမည္ဟီးလာတဲ့ဖုန္းသံ။
မ်က္လံုးေတြဖြင့္လိုက္တာနဲ႔
က်ိန္းစပ္မႈကိုဦးစြာခံစားလိုက္ရၿပီး
ထိုးကိုက္လာတဲ့ေခါင္းက တစ္ခုခုနဲ႔
အထုခံေနရသလို။
အသံလာရာစမ္းလိုက္ၿပီး
လက္ထဲပါလာတဲ့ဖုန္းမွန္သားျပင္ေပၚက
နာမည္က သူ႔ေခါင္းကိုပိုၿပီး
႐ႈပ္ေထြးသြားေစလ်ွက္။
ယြန္းဂ်ဴ။
သူ႔ဖုန္းကိုယြန္းဂ်ဴက ဘာလို႔ဆက္တာလဲ၊
ေနာက္ၿပီး သူ႔ဖုန္းထဲမွာ ဘယ္တုန္းက
ယြန္းဂ်ဴဖုန္းနံပါတ္ကိုမွတ္ထားဖူးလို႔လဲ။
"က်စ္.."
နားထင္ကိုတစ္ခ်က္ဖိလိုက္ၿပီး
ဖုန္းကိုင္လိုက္တာနဲ႔
"ဖုန္းကိုင္တာကလည္းၾကာလိုက္တာ၊
ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"......"
"အိုပါး..အိပ္ေနတုန္းလား"
အခု ယြန္းဂ်ဴ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ။
"တကယ္ႀကီးအိပ္ေနတာလား၊
Shopping ထြက္ဖို႔လာေခၚမယ္ဆို
အိုပါးကကြာ..မရဘူး
အခုထၿပီးထြက္လာခဲ့ေတာ့"
"....."
"ဘာမွလည္းျပန္မေျပာဘူး ၊
ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားတာလားပဲ..၊
ေအာ အိုပါး..ပါပါးဖုန္းဆက္တယ္၊
အိုပါးဆီဆက္တာမကိုင္လို႔တဲ့
အားရင္ျပန္ေခၚလိုက္ဦး ဒါပဲ..
တစ္နာရီအတြင္းေရာက္ေအာင္လာခဲ့"
တတီတီခ်သြားတဲ့ဖုန္းကို
ေၾကာင္ေငးၾကည့္ေနမိၿပီး
ေခါင္းေမာ့လိုက္ေတာ့မွ
မရင္းနီးတဲ့အခန္းထဲေရာက္ေနမွန္း
သိလိုက္ရပါတယ္။
အျပင္အဆင္က ေဟာ္တယ္ထင္ရတာမို႔
သူ႔မ်က္လံုးေတြဝိုင္းစက္သြားရတယ္။
အဲဒါထက္လန္႔ဖို႔ေကာင္းတာက
ဒီအခန္းကို သူတစ္ေယာက္တည္း
သံုးခဲ့ပံုမဟုတ္တဲ့ ခံစားခ်က္ႀကီးရေနတာပဲ။
YOU ARE READING
I'll Never Again(Complete)
Short Storyဘယ္ေတာ့မွ မင္းကိုထပ္ၿပီး.. ဘယ်တော့မှ မင်းကိုထပ်ပြီး..
