"Sonunda"
Yoğun serum kokan ortamı terk edeceği için mutluydu. Hastanede sabahlamıştı ve Hyunjin'den başkası onu merak etmemişti bu duruma alışıktı, onun için yeni bir şey değildi.
Hastane odasının kapısını kapattı, kulaklığını çıkarıcakken bir bedenin kendisine sarıldığını hissetti.
Tanrım! Felix iyi misin?
Minho'nun sesini duyduğunda kalp atışları hızlandı, bacakları titredi, adeta vücudunu istila eden aşırı doz serotonin hormonuyla yüzleşiyordu. Cenneti kollarının arasında tutuyormuş gibi hissetti, yeterince güzeldi.
Minho ona sarılmayı bıraktığında aklına kazıdığı yüzü inceledi, her detayına kadar. Soğuktan dolayı hafif kızarmış burnu, hep öpmek istediği dudakları ve beresinin altından çıkan dağılmış saçları, burada ona tapabilirdi.
Felix?
Kendine geldiğinde bir cevap vermesi gerektiğini hatırladı
"Ben iyiyim! merak etme"
İyi misin? benimle dalga mı geçiyorsun? Çok fazla pratik yapmışsın ve bu yüzden seni pratik odasında baygın şekilde bulmuşlar. Sana bu kadar pratik yapma demiştim üstelik demesem bile yorulduğun zaman mola vermen gerekiyor aralıksız pratik yapamazsın!
Minho'nun endişeli sesi hastane koridorunda yankılandığında Felix gözlerini Minho'nun ayaklarına indirdi.
"Daha iyi olmaya çalışıyorum"
Felix, zaten iyisin daha ne kadar iyi olabilirsin?
Felix Minho'nun dikkatini çekebildiğini düşündü. Bu kaçıncı hastaneye gelişiydi saymadı ama Minho onu fark ettiği için başarmış gibi hissetti. Hayır, o an "sen beni sevene kadar devam edeceğim" diyemedi, sadece bir gülümseme sunup tekrar tapılası yüzüne baktı ve yanından uzaklaştı belki de kötü bir karardı ama Felix cesaretli biri değildi, sadece karşılığı olmayacak bir sevgiye tutunuyordu.
Felix Minho'yu sevmeyi seviyordu, kolları cenneti hissettirse bile oraya laik değildi.
Onu hak etmiyorsun
"Evet ama hak etmek için elimden geleni yapacağım"
