I know you are lying

565 42 53
                                    

Ashley's pov

"Ξες, μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο από το να μπουκαρουμε στο σπίτι του." Λέει ο Liam πίσω μου όταν βγάζω ένα τσιμπιδάκι από τα μαλλιά μου.

"Μην σκέφτεσαι να του μιλήσουμε γιατί θα χάσουμε τον χρόνο μας." Λέω και ο ήχος της πόρτας που ανοίγει με κάνει να χαμογελάσω.

"Είσαι σκέτη μαφία." Μου λέει και μπαίνει μαζί μου στο διαμέρισμα του Tony.

"Αν ήσουν ο Tony που θα έκρυβες κάτι που δεν ήθελες κανένας να δει;" Γυρνάω να τον κοιτάξω.

"Στο μπάνιο." Απαντάει και παραξενεύομαι.

Παρόλα αυτά πάω στο μπάνιο και ψάχνω στα ντουλάπια που υπάρχουν εκεί.

Σαμπουάν, αποσμητικα και μερικά φάρμακα τα οποία κοιτάω προσεκτικά. Depon, panadol και κάποια για τον ύπνο.

"Liam εισαι-" Πάω να τον ρωτήσω κάτι αλλά όταν γυρνάω να τον κοιτάξω δεν είναι μαζί μου.

Σηκώνομαι όρθια και τον βρίσκω στο δωμάτιο του Tony να έχει γυρισμένη την πλάτη του σε εμένα. Τον πλησιάζω αργά, προσπαθώντας να μην με καταλάβει και αρπάζω απότομα τα χαρτιά που κρατάει στα χέρια του.

"Τελικά εσύ βοηθάς τον Tony ή την Olivia;" Τον ρωτάω και βάζω τα χαρτιά πίσω από την πλάτη μου.

"Την Olivia φυσικά. Απλά υπάρχουν πράγματα που δεν είναι ανάγκη να μάθει, όχι ακόμα." Μου απαντάει και στριφογυρίζω τα μάτια μου.

Στρέφω το βλέμμα μου στα χαρτιά που κραταω, τα διαβάζω γρήγορα και στο τέλος κοιτάω ξανά τον Liam ανήσυχα.

"Για αυτό θέλει να μιλήσει με την Olivia τόσο πολύ..." Λέω μιας και πλέον τώρα η συμπεριφορά του βγάζει νόημα.

"Δεν πρέπει να το πεις στην Olivia." Μου λέει και τον κοιτάω ειρωνικά, "Και πιστεύεις ότι θα το αφήσω έτσι; Αν δεν το πω εγώ θα φροντίσω να το πει ο Tony τότε." Του λέω και βγαίνω έξω από το δωμάτιο.

"Ashley περίμενε!" Μου φωνάζει και όταν βγαίνω στο σαλόνι ακούω την πόρτα να ανοίγει και σταματάω το περπάτημα μου.

Σύντομα ο Tony στέκεται απέναντι μου και με κοιτάει παράξενα. Ο Liam έρχεται και αυτός από πίσω μου και μας κοιτάει ξαφνιασμένος.

"Τι κάνετε στο σπίτι μου;" Μας λέει και πετάει τα κλειδιά του πάνω στο τραπέζι.

"Πώς μπόρεσες και έκανες κάτι τόσο απάνθρωπο; Τι σκεφτοσουν τότε;" Λέω και σηκώνω ψηλά τα χαρτιά στα χέρια μου.

It's not over || ✓Where stories live. Discover now