Kapıldığım bu apansız hastalık,
Beni öldürdü günden güne...
Yakındı ölümüm, ellerim ellerinden kayıp giderken, ağlardın gizlice...
Duyardım, beklerdim silmeni yaşlarını, gülümsemeni istemsizce.
O gün, yasladım başımı göğsüne,
Çektim son kez kokunu, tuttum ellerini.
Dedim ya hani sana ;
Mutlu ol ben gidince, başkasını sev, başkasının kocası, çocuğunun babası ol diye...
Sende dedın ya hani ;
Merak etme ben çok mutlu olucam, hem de çok. Sen üzülme...
Bende dedımkı ;
Uslu bi kızdım, belkide alırlar beni cennete, böylece iznim olur seni oradan izlemeye...
Bunu bilerek yaşa, mutluluğunu izlemek isterim, doymak isterim gülüşüne...
Eğip kafanı baktın gözlerime, dönüp son kez dedim ki, seviyorum seni ölümsüzce...
Ve düştü ellerinden ellerim, kapandı sonsuzluğa gözlerim...
Ve o gün bi haber çıktı gazete de. Genç çift mekruh binada sarılmış bir halde ölü bulundu. Genç kızın ölümcül hastalık nedeniyle, genç çocuğun ise intihar nedeniyle hayata gözlerini yumduğu, aile isteğiyle aynı mezara gömülmeleri, aynı toprakta çürümeleri, isteği kabul olundu...
Ve bir hikaye daha bitmedi yeni bir hikaye başladı, daha güzel bi dünyada...
YOU ARE READING
AYNA (Şiir Oldun Serisi 1)
PoetryBak Aynaya sevgilim... Bir parça sen kalmadı benden geriye... Her yeni bölüm en başa alındığı için ilk bölümler sondakilere oranla daha az okunmaya sahiptir. Merak edecek olursanız diye belirtmek istedim. Keyifli şiirler! ŞİİR OLDUN SERİLERİ TAMAML...
