Lagi-Lagi (Always)

Goodbye...

KOKOY'S POV

Napaka wrong timing kasi... Kaya feeling ko hindi tamang maging magkaibigan pa kami.

Bago siya umamin sakin ako yung unang dapat aamin sa kanya.
Nung hindi ko na sya masyadong nararamdaman doon ko na-realized na mas masaya ako kapag kasama sya. Sobrang inspired ako at nagsisipag kasi he always wanted me to be the best.

Nung Grade 10 kami dapat ako yung 1st eh pero sinadya kong ipasa ng late yung project ko sa Math para sya yung mas mataas.

May kakaiba na kong nararamdaman noon pero pinigilan ko kasi bukod sa confused pa ko kung sino ba talaga ako eh, mag-bestfriends nga kami.

Then Kyle came... we jived a lot. Siguro dahil nga sa basketball. Pero nagulat ako nung sinabi nyang Bi sya and he likes me. If kilig is the right term then so be it. Parang doon ko naconfirm kung ano ako.

Masaya naman nung Senior High. Hanggang nag college, 1st 2 years okay naman.
Pero nung major subjects na sobrang na-stress ako. Palibhasa richkid tong si Kyle so walang pake sa grades kasi kelangan lang makagraduate para atleast may papel. Pero deretso na sya sa company nila.

Eh ako hindi, kaya nagfo-focus ako.
Na-miss ko lahat ng ginagawa namin ni Jelo. We're enjoying and the same time we're helping each other to improve and be the best that we could be.

Miss ko na si Moks

The next day

JELO's POV:
Lahat sila iniisip may something samin ni Miggy eh wala naman. 

Actually Miggy knows what I feel for Kokoy eh. He just helped me to move on. And nung malapit na yung graduation, he adviced me to confess.

Flashback

The confession
Setting:
Canlas' Residence

Scene: After the congratulatory dinner for Elijah being the Suma Cum Laude in Bachelor of Arts in Philippine Arts.

The friends left already but Kokoy stayed to formally bid goodbye to Jelo.

Kokoy: Moks... ma mi-miss mo ko?

Jelo: Hindi.
K: Promise?
J: Hindi kita ma mimiss kasi Sobra sobra kitang ma-mimiss. .
K: Moks...
J: Alam mo? Sa totoo lang I will tell you something eh. Pero ano ha uhmmm. I know naman wala na tong bearing.  Gusto ko lang gumaan yung pakiramdam ko. Saka... mawawala din naman to.
K: Ano yun?
J: Mahal kita...
K: As ...
J: Mahal kita as a bestfriend oo legit yon. Pero... I also love you more than that.
K: ....
J: Pero pls. Wala lang yun okay?
K: Uhmmm.  Okay...
J: Okay?
K: Uhm. Sabi mo wala lang diba? So..okay. Thanks Jelo sa lahat ha. Uhmm..babalik naman ako. Kapag nakaipon ng malaki pam business.
J: Yah. Sure.
K: Galingan mo ah. Kukunin ka naman na daw ng The Idea First eh. So talagang para dyan ka sa path na pinili mo.

J: Koy... ikaw ba? Never ka nakaramdam ng alam mo yun? Yung beyond friendship kind of love?
K: Huh? Ako? Hmmm...parang wala eh. Sorry Jelo ha. You're such a wonderful person and being your bestfriend is one of the most wonderful things that ever happened to me.
Dito sa bahay nyo. Naalala ko kung pano tayo nagsimula.
J: Hahaha. Di kaya. Sa CR kaya sa school.
K: Ay oo nga. Hahaha!
J: Oh sige na Moks. Gabi na oh. Ingat ka ha. Ingat kayo ni Kyle.
K: Salamat. Ikaw din. Ingat ka lagi-lagi.
K: Ikaw din

Back to present
KOKOY'S POV

Nung mga panahon na yon ayaw ko magpadalos-dalos. Di ko naman talaga binalewala yung nararamdaman niya.
Pero kasi ayaw ko din maging unfair kay Kyle.
Umalis kami the next day. Sobrang nagtatalo yung nararamdaman ko. Kaya sabi ko subukan ko munang sumama sa kanya.
Ilang buwan ang lumipas padalang ng padalang ung pagme-message niya. And when I checked his soc med ang saya nya tignan. So parang he's happy without me.
Ako? Nami-miss kong kumanta, magperform sa harap ng maraming tao. Well masaya ako na nakakaipon para sa family ko at pampatayo ng coffee shop pero...may kulang... and I know right here in this hotel, nandito yung taong bubuo sa buhay ko... I need to talk to him right n...

**The doorbel rang
"Sino naman kaya yun? Hindi naman ako nagpa service"

Kokoy opened the door and there's Elijah.
Koy: Jelo, wala pang dinner? Pero actually papunta ako sayo.

Jelo: Koy..ikaw ba? Never ka nakaramdam ng alam mo yun? Yung beyond friendship kind of love?